Kızgın Damdaki Kedi’nin zaferi..
Kızgın bir teneke damdaki kedinin zaferi ne olabilir ki?. O kediyle simgelenen kadın yanıt veriyor..
“Dayanabildiği kadar orada kalabilmek..”
Erkek o fikirde değil.. “Aşağı atlar kedi. Dört ayağının üzerine düşer ve gider başkasını bulur..”
Ne kadar güzel.. Özel Tiyatrolarımız, biri mini etekli üç kişi, dört kapıyla vodvil oynamanın dışında da Tiyatro yapmaya başladılar.. Daha güzeli.. Dolu oynuyorlar.
Bu yıl ikinci Tenesse Williams’ı izledik, Arzu Tramvay’ının ardından, Kızgın Damdaki Kedi..
1958’de filmine bayılmıştım. Paul Newman ve Elizabeth Taylor’u Oscar adayları yapan filmine.
Serkan Salihoğlu oyunu sahneye koymadan önce, müthiş bir dramaturji yapmış.. Televizyonun yaygın olmadığı, insanın bol vakti ve sabrının olduğu günlerde yazılmış üç perdelik, üç saate yakın süren oyunu, tek perdeye ve 80 dakikaya indirmiş.
Pamuk tarlaları zengini bir çiftlik ağası son günlerini yaşıyor. Ölümcül kanser.. Mirasını çok sevdiği küçük oğluna bırakmak istiyor, ama oğul alkolik. Aç gözlü karısının oyuncağı büyük oğul fırsattan istifade her şeyi ele geçirmek istiyor.
Baba Amerikan futboluna meraklı. Küçük oğul müthiş top oynamış. Oynarken en iyi arkadaşı, deplasmanlarda ayni odayı paylaştığı genç adam bir gün aniden intihar etmiş.. Alkolizm de o zaman başlamış.
İkisinin arasında ilişki mi var?. İntihar ve alkolizmin arkasındaki sır ne?.
Oyun bu..
Müthiş de oynanıyor.. Küçük oğulda Tuğrul Tülek, eşinde Sezin Akbaşoğulları’nı ilk defa izliyorum. İkisi de harika.. Annede Ayten Uncuoğlu, her zamanki gibi çok iyi. Sert ve kaba baba, beceriksiz ağabey ve muhteris yengede Ünal Silver, Bennur Duyucu ve Ömür Kayakırılmaz da ekibi kusursuz tamamlıyorlar..
Oyunda bir tek hata var.. Tenesse Williams oyunu 1955’te yazmış. Bir sahnede annenin elinde cep telefonu var. Demek Salihoğlu oyunu bugüne getirmiş.
O zaman “Baba”nın 10 milyon dolarlık serveti komik kalıyor.. Bugün o parayı bu ülkede bile birinin temin etmesi zor değil. Amerika’da lafı edilmez.. Uğruna o savaşlar verilen servet bugünün parasıyla 10 milyar olmalıydı.
İkincisi o yıllarda Eşcinsellere Amerika’ya giriş vizesi verilmezdi. Öyle katıydı kamuoyu.. Bugün 22 eyalette Eşcinsel evlilik yasal.. Konuşulması her yerde doğal.. Devir değişti. O oyun bugüne gelmez.
Bence o cep telefonunu atmak, 1955’te olduğu gibi dekora bir tabure ekleyip, üzerine bir normal telefon koymak gerek.
Tiyatroseverler bu oyunu mutlak görmeli..
Ben Enka’da izledim. Bir kez daha teşekkürler Enka.. Teşekkürler Şarık Ağabey..
Oyun İstanbul içinde turnede.. Görmek için tıklayın..
https://www.oyunatolyesi.com/ kizgin-damdaki-kedi-mamart-tiyatro