Aydın Bey’in son kararı siyasi değil insani

Gazete ve televizyonlarını satıp medyadan çekilen Aydın Doğan veda mektubunda “Kendi isteğimle, yayıncılık mesleğime nokta koymaya karar verdim” diyor.

Ama kimse buna inanmak istemiyor. Herkes meseleyi doğrudan siyasi gerekçelerle açıklıyor.

Hükümet yanlıları gelişmeyi “yenilgi” olarak görüyorlar. Muhalefet bülteni olarak işlev gören ve çok zaman bel altına inen bu medya grubunun da durumu kabul etmesine seviniyorlar...

Muhalifler de konuya, benzer şekilde siyaset cephesinden yaklaşıp “Aydın Doğan baskılara dayanamadı” diyorlar.

Ben Aydın Bey’in satışın ardından yaptığı açıklamalarında samimi olduğuna inananlardanım. Bence kararı siyasi değil insani nedenlere dayanıyor.

Çünkü Simaviler’den Hürriyet’i alır almaz merkezden uzaklaştırıp siyasileştiren Doğan, yıllardır yürüdüğü çizgide pekâlâ devam edebilirdi.

Öyle ya, onca yıl, onca kritik dönemeçte medyasının her türlü foyası çıktığı halde çekilmeyecek kadar cesur olan bir adam, şimdi mi korkacak?

28 Şubat’ta medyasının oynadığı karanlık rol aradan geçen 20 yıla rağmen hâlâ soruşturulmayan bir patron, gelecek birkaç yıldan mı kaygılanacak?

Hayır elbette...

Aydın Bey kendisinin de dediği gibi artık yaşlandığını hissediyor. Ve bir medya faaliyetinden ziyade “siyasi dava”ya dönüşen misyonunu, her şeyini bırakacağı kızlarına devretmek istemiyor.

Muhtemelen de bu yükün kızlarına ağır geleceğini, kendisi gibi kurnaz olamayabileceklerini düşündü. <ani onlara güvenemedi.

Çok insani değil mi?