SOKAK HAYVANLARI İÇİN KAPIYA BİR KAP SU KOYUN

PROF. DR. NİHAT HATİPOĞLU YAZDI

Hicretin 58. yılı olduğu tahmin ediliyor. Yaşı 70’in üzerindeydi. Hadis ilminde zirveydi. Tek başına ordu idare etti. Vefat hastalığında sordular. Seni Resulullah’ın yanına gömelim mi? Hayır dedi. Beni Medine mezarlığındaki kardeşlerimin yanına gömün. Baki mezarlığına gömülmeyi vasiyet etti.

Hastayken bacısının oğlu yanına girdi. Şöyle dedi: Anneciğim! Abbas’ın oğlu Abdullah seni ziyaret edecek. Gelmesin dedi. Kardeşi oğlu ısrar etti. Abdullah bin Abbas, çok salih bir insandır. Müsaade etsen. İstersen müsaade et, gelsin.

Abdullah bin Abbas (r.a.) girince, Hz. Aişe’ye şöyle dedi. Anneciğim seni müjdeliyorum. Ne için diye sordu. Abdullah şöyle konuşmaya devam etti; Hz. Resul’e ve sevdiklerine ulaşmana engel olan ruhundu. O çıkınca, sevdiklerine ulaşacaksın.

Sen Resulullah’ın en sevdiğiydin. Teyemmüm ayeti senin sayende indi. Senin hakkında Yüce Allah ayetler indirdi. Cebrail yedi kat göğün ötesinden senin iffetin hakkında tertemiz ayetlerle geldi.”

Hz. Aişe dinledi. Sonra şöyle dedi; Abbas’ın oğlu! Beni kendi halime bırak! Beni yaratan Allah’a yemin ederim ki ben bugün bir kenarda unutulmuş olmayı, hiç olmamış olmayı arzu ederdim.

Sorumluluk duygusu. Hesap korkusu. İman azaldıkca basit görünür. İmAn vE mArIFEt çoğAlınCA korku vE InCE HEsAp DuyGusu çoğAlır. Hz. Aişe’nin dediği gibi Keşke hiç olmasaydım. Keşke bir kenarda unutulsaydım.

Hz. Aişe; Efendimiz’in (s.a.v.) yanına gömülmek istememe sebebi olarak şunu belirtmişti: O’nun vefatından sonra karışmamam gereken bazı siyasi olaylara karıştım. Artık onun yanında gömülme hakkına sahip değilim.