İnsan “Beni neden dünyaya getirdiniz” diye anne babasına dava açabilir mi?
* özünüzü 9enezuela’dan, 'onald Trump’tan ve CHP’nin belediye başkan adayları seçimine benzer şeylerden ayırabilirseniz dünyada hoş şey lerin de olduğunu görebilirsiniz. Bunlardan birine ait haber dün Hindistan’dan geldi.
Dava açacakmış
Hindistan’da yaşa yan 27 yaşında ki Raphael Samuel, “Rızamı almadan beni dünyaya getirdiler” suçlamasıy la anne ve babasına dava açmaya hazırla nıyormuş. Kendisini “Antinatalist”olarak tanımlayan Samuel “The Print” dergi sine verdiği röportaj da, “Bu dünyada acı çekecekleri bilinerek çocuklar dünyaya getiriliyor. Bu doğru değil” demiş. Felsefede “Antinatalizm” doğuma karşı olanları ve hatta doğumu ahlak dışı bulanları ifade ediyor. Aslında insanla rın hayatlarından ve hatta akıllarından bile yakınmaları rastlanmadık şey değildir.
Ziya Paşa’nın dizeleri
Bizim Ziya Paşa’nın dizelerini hatırla yalım mı?
“Yâ rab ne eksilirdi deryâ-yı izzetinden/ Peymâne-yi vücûda zehr-âb dolmasaydı/ Azâde-ser olurdum âsîb-i derd ü gamdan/ Yâ dehre gelmeseydim yâ aklım olmasaydı”
Mealen şöyle diyor Ziya Paşa: Bu dünyaya gelmeseydim, ya da aklım olmasaydı. Dert ve gam belasından böylece kurtulmuş olurdum.
Çocuklar borçlu mu?
Hindistan’da anne ve babasına dava açan Samuel anne ve babasıy la ilişkisini son derece iyi olarak tanım
lamış ama yine de “Hiçbir çocuk anne ya da babasına hiçbir şey borçlu değildir”diyormuş. Şöyle
konuşmuş dergiye:
“Annemi de babamı da seviyorum. Çok iyi bir ilişkimiz var. Ama sırf kendi bencil zevkleri için beni dünyaya getirdiler. Bu zamana kadar çok da rahat bir hayat yaşadım. Ancak kimsenin rızasını almadan başka birisini eğitim, iş, kariyer, aile kurmak gibi baskıların altına sokma hakkı olamaz.”
Cahit Sıtkı farklı düşünüyor
Ancak hayatın bütün elverişsizliklerine karşı yaşamaktan vazgeçmeyenler de var dır. Mesela Cahit Sıtkı Tarancı şöyle der:
“Ne doğan güne hükmüm geçer/ Ne halden anlayan bulunur/ Ah aklımdan ölümüm geçer/ Sonra bu kuş, bu bahçe, bu nur/ Ve gönül Tanrısına der ki/ Pervam yok verdiğin elemden/ Her mihnet kabulüm, yeter ki/ Gün eksilmesin penceremden.”