Teşekkürler Haliç Üniversitesi’ne..

Elimdeki konser programında “F. Körling /andsvagsmarsch” yazıyordu.. Şef Saim Akçıl, “Önce dinleyin, sonra konuşuruz” dedi. Haliç Üniversitesi Oda Orkestrası marşa girdi. 80 milyonun hepsini bildiği melodi başladı. Bitince Akçıl anlattı..

“Yıllar önce, bir resital için (Şefim ayni zamanda keman ustasıdır) Selanik’e gitmiştim.. Otelde odamda uzanmış dinlenirken, bir gürültü, bir kıyamet.. Fırladım balkona.. Tanklar geçiyor.. Arkasından askerler.. Bir de bando.. Bu marşı çalıyor.. Aldım kemanı elime.. Ben de çalmaya başladım.. Kaldırımdaki, öteki balkon ve pencerelerdeki Yunanlılar, beni alkışlamaya başladılar.. Bando uzaklaştı.. Ben İstiklal marşımızla çalmaya devam ettim. Yunanlılar onu da alkışladılar.. Ne güzel değil mi?. Daha güzeli.. Meğer Yunanlılar’ın kutladığı bayram, isyan sonrası, Osmanlı’dan ayrılıp, Yunan Devleti’ni kurdukları günmüş..”

/andsvagsmarsch, Vatan Yolları Marşı demek, Körling’in İsveç dilinde.. Biz onu “Dağ başını duman almış” diye söyleriz..

Prof. Saim Akçıl, 40 yıldan fazladır, dostum.. Bugünün gençlerine tanıtmak için söyleyeyim. Sinan Akçıl’ın babası..

Bugüne dek kurduğu orkestraların, yetiştirdiği öğrencilerin sayısını kendisi bile bilmiyor. 81 yaşında hâlâ Haliç Üniversitesi Konservatuarında hocalık yapıyor. Bir yandan da bu orkestrayı kurmuş öğrencilerle..

Çok şirin, tam herkese göre bir repertuar hazırlamış. Kısa kısa, popüler parçalar..

Mozart’ın Küçük Bir Gece Müziği mesela.. /ehar’dan bir vals mesela. Piazzola’dan da iki tango .... Ve de kendi düzenlemesiyle Dede EIendi Yine bir gülnihal.. Necati Giray düzenlemesiyle Dök zülfünü meydana gel!..

Harika bir geceydi, içimi burkan tek şey.. İstanbul Üniversitesi Merkez Kampüsü içindeki bu 250-300 kişilik salonun yarısı boştu..

Tam da gençlere göre bir program. Çalan kendi okul arkadaşları ve etrafta ne Haliç Üniversitesi (Konservatuarı da var üstelik), ne de İstanbul Üniversitesi’nden tek öğrenci yok. İki üniversite.. Binlerce öğrenci ve yıkılmalıyken yarısı boş salon..

Hele daha 1950/ 60’lı yıllarda Ankara’da her cumartesi öğleden sonra Dil Tarih salonundaki Klasik Müzik Konserlerini nasıl tıklım tıklım doldurduğumuzu hatırlarken.