‘Salih Tuna muhalif olmuş’
Birçok dostumuz Twitter mecrasının “yandaşlık” yaptığından şekvacı. Doğrusunu isterseniz, olunmayacak gibi de değil.
Seçim sath-ı mailine girdiğimiz şu günlerde, “kör kör parmağım gözüne” mesabesinde “muhalif yandaşlığı” yapıyorlar.
Önüme sürgit muhalif hesaplara ait tweetler düşünce, “Galiba algoritma kafayı bana özel olarak takmış” diye düşündüm.
Meğer sadece “bana özel” değilmiş. CHP ittifakını desteklemeyen herkese özelmiş.
O kadar ki, “timeline’ıma düşen” tweetleri bir gören olsa, “Salih Tuna muhalif olmuş!” der.
Hayır yani, insan boşta bulunsa kendinden şüphelenir: “Ulan acaba muhalif oldum da benim mi haberim yok!”
Bu nedir bre?
Bunca yılın “yandaşıyım” neredeyse hiçbir “yandaş tweet” önüme düşmüyor. Varsa yoksa muhalif tweetler.
Beni kendinden şüpheye düşüren Twitter, “yurdum muhalifine” neler yapmaz!
Kendilerinin dışındaki her söze kulağını tıkayan bir güruha habire “muhalif tweetleri” dayarsan, herkesin kendileri gibi düşündüğünü sanmaz mı?
Seçim sonuçları açıklanınca da öylesine korkunç bir hayal kırıklığına düçar olurlar ki aklınız şaşar.
“Muharrem İnce’yi kaçırdılar!”
hezeyanları durduk yere mi tebarüz etti sanıyorsunuz?
Yanlış anlaşılmasın: Twitter mecrasının seçimler üzerinde etkili olmayacağını söylemiyorum.
Etkili olacaktır elbette ama belirleyici olmayacaktır.
Belirleyici olan güvendir. Halk sandıkta sonuç itibarıyla şu soruya cevap verecektir:
“Kılıçdaroğlu’na mı güveniyorum, Erdoğan’a mı?”
Muhalif dostlarımızın böylesi bir sorunun varlığından bile rahatsız olacağından eminim ama gerçek tastamam bundan ibarettir.
Bir gerçek daha var: Kimi AK Partililerin olanca hatalarına rağmen, halkın ezici çoğunluğu hâlâ Cumhurbaşkanı Erdoğan’a güveniyor.
Dahasını isterseniz...
Bugün 6’lı Masa’da güven üzerinden gizli bir anket yapılsa, Erdoğan açık ara birinci çıkmazsa ben bir şey bilmiyorum.
Tamamı yerine “açık ara” dememin nedeni, “Görünür olmadan tam göbeğinde yer alabilme özelliğine” sahip olan Babacan’ın varlığıdır.
Davutoğlu Babacan’a güvenmez. Kılıçdaroğlu da Akşener’e güvenmez. Karamollaoğlu kendine güvenmez. Akşener hiçbirine güvenmez. Tevekkeli “kumar ve noter masası” dememişti.
Peki kendilerine güvenmeyene millet neden güvensin?