Zülfü, Fikri ve solun darbecileri

Sadece AK Parti’nin iktidar oldu ğu 22 yıl boyunca değil, nere deyse 100 yıldan fazladır CHP ve sol aydınlar, İttihatçılardan miras aldıkları “Şeriat geliyor” hayaletiyle toplumu korkutmaktan bıkmadılar. Neredeyse her seçim öncesi bu korku tekrarlan dı. Bu aydınlar ısrarla Türkiye’nin İran veya Malezya olacağını söyledi ama bir kerecik bile olsun “kendisi” olacağı na inanmadı.

Şimdi de yerel seçime giderken aynı ezber tekrarlanıyor. Önce “solcu sanatçı” Zülfü Livaneli, sonra yine “solcu” eski Kültür Bakanı Fikri Sağlar öncülüğü kimselere bırakmadı.

Sağlar, devrimci bir çıkışla işi “İslam Cumhuriyeti” kehanetine kadar götürdü:

“Ben bu seçimlerin ne olacağından daha çok sonucunun Türkiye’nin aleyhine olacağı, belki de Türkiye Cumhuriyeti’nin İslam Cumhuriyeti’ne dönüşmesinde son çıkış yolu olacağı düşüncesindeyim.”

Livaneli de tam 115 yıl önce tıpkı 12 Eylül darbesi gibi hazırlanan 31 Mart 1909 darbesine sığınarak İmamoğlu’na desteğini şöyle açıklıyor du: “31 Mart seçimlerini ya gerici ordular, avcı taburları ya da Hareket Ordusu kazanacak.”

Peki “solcu-laik” bu iki siyasi aktör gerçekten solcu mu yoksa gene tiklerinde başka şeyler mi var ki sürekli “ilerici-gerici” kutuplaşmasını körük lüyor?

Bu noktada sözü yazar sevgili dos tum Muhsin Kılızkaya’nın Livaneli yazısına bırakıyorum:

“Ne yazık ki öfkeli, sinirli birçok Kemalist gibi Zülfü Livaneli de güzel yaşlanmadı. Çok partili hayatla yaşıt olan Livaneli, bu yaştaki her olgun ihtiyardan (hele sanatçıysa) beklenecek; ayrıştırmadan uzak, uzlaştırıcı, hikmetli sözler söylemek yerine, 31 Mart’ta yapılacak olan seçimleri ‘gerici’ ve ‘ilerici’ diye ayırdığı iki ordunun karşılaşmasına benzetti. Benzettiği hadise de bundan tam 115 sene önce vuku bulmuş olan 31 Mart darbesiydi.

Peki Livaneli’nin sözünü ettiği 31 Mart’ta ne olmuştu? Gerçekten de ‘gerici’ ordu mensupları ile ‘ilerici ordu’ mensupları karşı karşıya mı gelmişti? Avcı taburlarını İstanbul’a kim gönder mişti? Alayı gerici miydi? Yoksa ‘gerici’ dediği avcı taburlarını, ‘ilerici’ dediği İttihatçılar, İstanbul’a geliş vizesi için mi kullanmışlardı?

Askeri darbeler tarihinin birçok ilki bu olayla başlıyor. ‘İrtica tehlikesi’ ilk defa siyasal literatürümüze o günden itibaren girdi. Askerin siyasete fiilen karışması da ilk olarak bu hadiseyle yoğun olarak başladı. Bir askeri darbe girişimi dış destek olmadan (olayda İngiliz-Alman parmağı vardı) başarılı olamaz kuralı da o gün işletildi. Ve en önemlisi, bir askeri darbe ortamı nasıl yaratılırın mükemmel bir örneğidir o gün...”