DEM, CHP’ye rota çiziyor

Son birkaç yılın en büyük siyasi yalanı DEM seçmeninin “terörist” ilan edilme yalanıdır. Hiçbir partinin böyle bir suçlaması yok. Ama CHP ve medyasının HDP-DEM ile kurdukları kirli ilişkiyi gizlemek için bu yalana ihtiyaçları var. Daha vahimi, işi Kürtlere kadar götürmeleri.

Ne zaman sıkışsalar hep aynı yalan piyasaya sürülüyor: “DEM’e oy veren 6 milyon Kürdü kimse terörist ilan edemez.”

Yakın geçmişte, Kürdün ana dili, kitapları yasaklanırken susanlar, Kürt demekten korkanlar, “+er yeri Kürtler sardı” diyenler birdenbire Kürtsever oldu. Daha dün, “Kürt sorunu benim sorunumdur” deyip; “silahlara veda” çağrısıyla çözüm süreci başlatan Başkan Erdoğan’a karşı çıkanlar da PKK’ya “silah bırakmayın” diye yalvaranlar da bunlardı. Eğer çözüm süreci başarısız olduysa bunda Kandil-Demirtaş ikilisi kadar FETÖ’nün, daha doğrusu ABD’nin dolduruşuna gelip, “Bu hükümet gidici” diye hayal kuran CHP ve vesayetçi medyasının da çok ciddi katkısı var. Hiçbiri silahların bırakılmasını istemedi.

KÜRDÜN ŞİDDET KULLANANINI SEVENLER

Onlar Kürt’ten çok, Kürdün şiddet kullananını sevdi.

Oysa ortada çok açık bir gerçek var, Türkiye Kürt sorunu denilen meseleyi büyük oranda “sorun” olmaktan çıkardı. Atılan adımları, reformları saymıyorum, artık Kürtlerin sorunları da siyasetle çözülecek bir noktaya geldi. Ama ne yazık ki, HDP-DEM çizgisi 7 Haziran 2015’te aldıkları yüzde 13 oyu daha yukarı çıkarıp siyaset yapmak yerine, Kandil’in “kanton” rüyası uğruna heba etti. Bugün şehit olan askerlerin de ölen Kürt çocuklarının da vebali onların ve onlara destek verenlerin boynunda.

DEM Parti geleneği ciddi anlamda hiçbir dönem silahların susmasını istemedi. PKK karşısında bir irade koyamadığı gibi PKK’yla ilişkisini de saklamadı.

Sokağa inip; “DEM Parti’nin

PKK ile ilişkisi var mı?” diye bir CHP’liye sorun hiç tereddütsüz “Evet” der. Çünkü herkes, DEM Parti’nin “PKK’nın siyasi ayağı” olduğunu bilir.

Peki bir demokrasi için bu sorun değil mi?

Ne yazık ki uzun zamandır CHP ve aydınları bunu sorun etmiyor, hatta

Ý üstünü örtmek için özel çaba harcıyor. Bir ara İyi Partililer bile bu suça ortak oldu, “+DP kriminalize ediliyor” diye esip gürledi.

Oysa HDP-DEM çizgisi PKK’yla ilişkisini sürdürdüğü için “kriminalize”ydi ve bundan da şikayetçi değillerdi.

Bugün de aynı sorunlu siyasi ilişkiyle karşı karşıyayız. Böyle bir siyasi ilişki dünyanın hiçbir demokrasisinde olmaz. Avrupa Birliği’nin Venedik Kriterleri siyaset-şiddet ilişkisini yasaklar. İspanya’da Herri Batasuna partisi ETA terör örgütüyle ilişkisi nedeniyle kapatıldı.

CHP bunu bildiği ve halktan tepki çekeceği için DEM Parti’yle veya geçmişte HDP ile açık ittifak yapmadı, yapamadı. Ellerini tutan yok, madem 6 milyon oya saygılı olmak gerekiyor ve ortada “kriminal” bir durum yok o zaman CHP, DEM Parti’yle açık ve şeffaf ittifak yapsın. Neden yapmıyor?

Yaptıklarının yanlış olduğunu, sivil siyaseti zehirlediğini onlar da biliyor. Ama DEM oylarına ihtiyaçları var, bu yüzden yeni nesil siyasetçi Ekrem İmamoğlu dahil hepsi oportünist bir siyaset izliyor ve susuyorlar.

CHP, “DEM, PKK’YLA YOLLARINI AYIRMALI” DİYEMİYOR

İşin daha garip tarafı, CHP’nin

DEM Parti’yi siyasi alana çekmek gibi bir derdi de yok. Mesela CHP’nin DEM Parti’yi şiddete karşı çıkmaya davet ettiğini hiç duydunuz mu? Ya da PKK’yla aralarına mesafe koymalarını istediğini... Ama DEM Partililer CHP’ye istediklerini yaptırmak için ültimatom bile veriyor. DEM’in Ankara adayı Öztürk Türkdoğan; CHP’ye şöyle diyebiliyor: “6osyal demokrat bir partiyse bu insanlarla yollarını ayırmalı” Ama hiçbir CHP yöneticisi, “DEM, PKK’yla yollarını ayırmalı” diyemiyor.

Kurucu parti CHP, DEM’i değiştireceğine DEM, CHP’yi değiştiriyor.

Zaten 74 yıldır iktidar olmayan

CHP böyle ilkesiz siyasetiyle hiç olamaz.