Batman’da b r h zmet er : Hacı Şeyhmus uçar

B atman, 1940’li yıllara kadar İluh isminde küçük bir köy iken, petrolün bulunması ile büyük gelişme göstererek bugün modern bir şehir haline gelmiştir.

Dicle Nehri ve onun yan kolları olan Batman ve Garzan çaylarının Batman İl sınırları içinde akması, petrol sanayii tesislerinin bulunması avantajı ile tarihi süreç içerisinde büyük göç almıştır.

Mervi bir hadis:“allah bir kulunu severse o kulu, Zât-ı Uluhiyetine (dinine) hizmet için seçer,…” Gercüş, Hisar Köyü’nden Hacı Mehmet, Ahmet ve H. Şeyhmus Uçar kardeşler 1960’larda Batman’a gelip yerleştikten sonra Risale-i Nur Talebeleri ile tanışıp hizmet kervanına dâhil olurlar.

İşte, dinî tedrisatın yasak edildiği, Risâle-i Nur Talebeleri mahkemeden mahkemeye süründürüldüğü ve cebri muamelenin revaçta olduğu bir ortamda; Batman’da Uçar ailesi evlerini hizmet-i Kur’ân’a amade eder. Nur hizmetinin intişarına yardımcı olurlar. O günden bugüne elli seneden beri sadâkat, ihlâs ve istikametle hizmet-i Nuriye’de berdevam olan Uçar ailesi adına Hacı Şeyhmus Uçar ile bir röportaj yapmak istedik.

Hacı Ağabey, usûlen herkese sorduğum soruyu size de sorayım, Hacı Şeyhmus Uçar kimdir, kendinizi tanıtır mısınız?

Efendim, aile adına şahsıma tevdi ettiğiniz bu röportaj için şahsınıza ve yayın esnasında emeği geçen bütün kardeşlerime teşekkür ederim. Allah razı olsun.

Mardin İli, Gercüş kazası, Hisar Köyü’nde 1945 yılında doğdum. 1954 yılında Hisar Köyü İlkokulu’ndan mezun oldum. 1962 ‘de evlendik, 1965 yılında askere gittim. 1968 yılında TPAO Batman İşletmesi’nde işe başladım. 4 erkek, 1 kız babasıyım. 1992 yılında aynı işyerinde emekli oldum. Kısaca özgeçmişimi özetlemek gerekirse:

Risale-i Nur’larla nasıl tanıştınız, anlatır mısınız?

Köyden Batman’a taşındığımızda Mehmet Ağabey, TPAO İşletmesi’nde memur olarak çalışıyordu, üç kardeş bir evde kalıyorduk. Kalabalık ailelerin bir ortamda kalmaları bölgenin aile geleneğinden ileri geliyordu. Doğrusu kiraya çıkma imkânımız da pek yoktu. Evlerin geneli kerpiçten ve tek katlı, kışın sıcak; yazın serin olurdu. Hele yaz aylarında evin damında yatmak ayrı bir güzellikti.

Bu yıllarda Batman’da Risale-i Nur medresesi yoktu, başka illerden gelen misafirler bize teşrif ederlerdi. Bir ara Elazığ’dan Rahmetli Hulusi Yahyagil Ağabeyimiz bize teşrif ettiler. Evin odaları hınca hınç doldu. Hulusi Ağabey Risale-i Nur’dan bir parça okudu, orada bulunan bir ağabeye ‘’Kardeşim buradan ne anladın?’’ dedi.

O ağabey nasıl cevap verdi ise bilemiyorum. Ertesi gün Siirt’e gideceklerdi, ben de onlara refakat ettim. Hulusi Ağabey bana dese ki ‘’Kardeşim, bu mevzuda sen ne anladın?’’ Ne cevap vereceğim diye kendi kendime düşünüyordum, çok şükür bana bir şey sormadı.

1970’ten sonra çarşı camiinin bitişiğinde kerpiçten bir dershane yaptık, cemaatin tesanütü, birlik ve beraberliği bizi hizmete zorluyordu, ne güzeldi o günler... Tabi biz de gençtik hizmette aktif bulunuyorduk. Yaz kış, zaman mekân farkı bizim için fark etmezdi, 1976 yılında imkânlar elverdi, kerpiçten olan medreseyi yıkıp aynı yerde iki katlı bir dershane inşa ettik.

1967 yılında askerden geldim. İşsiz olduğum için hemen hemen vaktimin çoğu radyo dinlemekle geçiyordu. Ağabeyim Hacı Mehmet, öğle paydosunda saat 12.30’da eve gelirdi. Ben de saat 12’de Risale-i Nur’ları alıp okuyordum. Ağabeyim bu tavrım için seviniyordu. Rahmetli annem, Hacı Mehmet Ağabeyime‘’sen zannediyorsun ki, Şeyhmus bütün vaktini Risale-i Nur’u okumakla geçiriyor. O ise geleceğin vakti ayarlamış, sen gelmeden yarım saat evvel kitabı açıp okuyor. Şeyhmus’un vakti radyo dinlemekle geçiyor, radyonun sesi başımızı şişiriyor.’’dedi.

Annemi rahatsız ettiğimi, bir de yaptığım harekette bir riyakârlık olduğunu fark ettim. Allah rızası için okumam lâzım, dedim. Ondan sonra kendime çeki düzen verip, radyo dinlemekten vazgeçtim. Risale-i Nur’u okumaya başladım, dışarıdan evimize gelen Risale-i Nur Talebeleri ile

“Risale-i Nurları kendi malımız gibi kabul etmişiz. Ailece bu mümtaz eserleri okuyup neşrini en mühim vazife olarak biliyoruz.”

ciddî mânâda ilgilenmeye başladım. Bize bir hatıranızı anlatır mısınız?

Evet, bu hizmet kervanı içinde bir çok hatıralar yaşadık. Bir tanesini paylaşmak isterim. Şöyle ki:

Bir gün, rahmetli Bekir Berk Ağabey bize misafir gelmişti. Yemek sofrası kuruldu, yemeğe oturdular. Ahmet Ağabeyim misafirlerin hizmeti için ayakta bekliyordu, aile terbiye ve geleneklerimizin icabı misafir yemek yerken ev sahibi genç ise nezaketen ayakta durur, gerekli hizmeti yapar. Merhum Bekir Berk Ağabey, Ahmet Ağabey’e: ‘’Kardeşim, ya gel sofraya otur, ya da ayakta bekleme’’ dedi. Ağabeyim de mahcubiyetle oturdu.

Risale-i Nur hakkında ne düşünüyorsunuz, hissiyatınızı bizimle paylaşır mısınız?

Birçok saff-ı evvel ağabeyler Batman’a gelip gitmişler, elhamdülillah onların hizmet aşkı bize de kısmen sirayet etmiş ki, Risale-i Nurlar’ı kendi malımız gibi kabul etmişiz. Ailece bu mümtaz eserleri okuyup neşrini en mühim vazife olarak biliyoruz. Şunu da belirtmeden geçmek istemem. Risale-i Nurlar maddî manevî hayatımıza çok kolaylıklar sağlamış, şayet bütün maddî imkânlar elime verilmiş olsa, ancak bu kadarını Allah’ımdan isterdim, şükürler olsun…

Efendim, 1992 yılında emekli olduktan sonra, benim gibi emekli olan bir grup dâvâ arkadaşlarımla her sabah adeta mesaiye gider gibi evimizden emektar dershanemize gideriz. Belirli programlar dâhilinde temizlik, okuma, namaz, yemek derken ikindi namazına kadar devam eder. İkindi namazımızı cemaatle kıldıktan sonra herkes evine döner. Ertesi gün aynı şekilde olmak üzere, hayatımızın akışı devam edip gidiyor…

Bir tahdis-i nimet olarak söylüyorum. Bu güne kadar birkaç kez Risale-i Nur Külliyatı’nı devir etmişiz. Her sene Ramazan Bayramı’nın birinci gününden başlayarak bir sonraki Ramazan Bayramı’na kadar dönerli cüz dağıtıp hatim indiriyoruz.

İşte kadromuzda yer alan emekli ve emektar Nur kahramanlarının isimleri ve günlük görev dağılım listesi şöyle:

Yirmi dört sene mahalle muhtarlığı yapmış emekli Mehmet Sait Güzel; dershanede icra makamındadır, sevk ve idarede tecrübeli olduğu için emir komuta zinciri ona verilmiş, yani zapt u rapt salâhiyetine sahiptir.

Hacı Tahir Akçekaya: Dershanenin müdebbiridir. Hacı Derviş Yalçın: Hem imamlık hem de bulaşık işleri yapar. Hacı Eyüp Erin: Aşçılık yapar. Hacı Nuri Erin: Mubayaacı, erzak temin eder. Hacı Mahmut Datlı: Dershanenin arıza işleri ile birlikte temizlik işleri de yapar.

Bendeniz Hacı Şeyhmus Uçar: Arada geçinip duruyorum.

Hacı Ağabey, varsa son tavsiyenizi alayım

Tavsiyemden ziyade Üstadın ve onun şakirtlerinin tavsiyeleri bizim için önem arz eder, diye düşünüyorum.

Asrın müceddidi, Bediüzzaman Said Nursî; ‘’Nur’un hakikî şakirtlerine Nur kâfidir. Onlar da kanaat etmeli başka şerelere veya maddî manevî menfaatlere gözünü dikmesin. Ben sizlere kanaat ettim ve ediyorum. Başkalara bakmıyorum, meşgul olmuyorum. Siz dahi Risale-i Nur’a kanaat etmeniz lâzımdır. Belki bu zamanda elzemdir.’’

Üstad, bu gerçeğe daima dikkat çekmiştir. Maddî menfaatlere kapılıp bu muazzam dâvâyı su-i istimal etmemek lâzımdır, Vesselâm…