Kürtlerin en Kuvvetlİ ve hakİkatlİ bağlari İslâmİyettİr

Milletimiz yalnız İslâmiyet’tir. Zira Arap, Türk, Kürt, Arnavut, Çerkez ve Lâzların en kuvvetli ve hakikatli revabıt ve milliyetleri İslâmiyet’ten başka bir şey değildir.

[Reddü’l-evham / 18-19 Mart 1325, Volkan, Sayı: 90, 91.] İ ttihad-ı Muhammedî (aleyhissalâtü vesselâm) cemaatine isnad ettikleri dokuz evham-ı fasideyi reddedeceğim.

Birinci Vehim: “Böyle nazik bir zamanda din meselesini ortaya atmak münasip görülmüyor.”

Elcevap: Biz dini severiz. Dünyayı da yine din için severiz. “Lâ hayra fi’d-dünya bilâ din” [Dinsiz dünyada hayır yoktur.]

Saniyen: Madem ki meşrûtiyette hâkimiyet millettedir; mevcudiyet-i milleti göstermek lâzımdır. Milletimiz de yalnız İslâmiyet’tir. Zira Arap, Türk, Kürt, Arnavut, Çerkez ve Lâzların en kuvvetli ve hakikatli revabıt ve milliyetleri İslâmiyet’ten başka bir şey değildir. Nasıl ki az ihmal ile tavâif-i mülûk temelleri atılmakta ve on üç asır evvel ölmüş olan asabiyet-i cahiliyeyi ihya ile fitne ikaz olunmaktadır. Ve oldu gördük...

İkinci Vehim: “Bu ünvan, tahsisiyle, müntesip olmayanları vehim ve telâşa düşürüyor?”

Elcevap: Evvel de söylemiştim; ya mütalâa olunmamış veya sû-i tefehhüme uğramış olduğundan, tekrarına mecbur oldum.

Şöyle ki: İttihad-ı İslâm olan İttihad-ı Muhammedî (aleyhissalâtü vesselâm) dediğimiz vakit, umum mü’minlerin mabeyninde bilkuvve veya bilfiil sabit olan ittihat murattır. Yoksa, İstanbul ve Anadolu’daki cemaat murat değildir. Amma bir katre su da, sudur. Bu ünvandan tahsis çıkmaz. Tarif-i hakikîsi şöyledir: Esas temeli, şarktan garba, cenuptan şimale mümted ve merkezi Haremeyn-i Şerifeyn ve cihet-i vahdeti tevhid-i İlâhî, peyman ve yemini iman, nizamnamesi sünnet-i Ahmediye (aleyhissalâtü vesselâm), kanunnamesi evamir ve nevahî-i şer’iye, kulüp ve encümenleri umum medaris, mesacid ve zevaya; o cemaatin ilelebed ve muhalled naşir-i efkârı umum kütüb-i İslâmiye ve her vakit naşir-i efkârı başta Kur’ân ve tefsirleri ve bu zamanda bir tefsiri Risale-i Nur ve ilâ-i kelimetullahı hedef ve maksat eden umum dinî ve müstakim ceraiddir. Müntesibîni, umum mü’minlerdir. Reisi de Fahr-i Âlemdir (aleyhissalâtü vesselâm).

Eski Said Dönemi Eserleri, Makàlât s. 69

LÛGATÇE:

asabiyet-i cahiliye: Irkçılık. cerâid: Gazeteler. evamir ve nevahî-i şer’iye: Dinin emir ve yasakları. evham-ı faside: Bozuk vehim, gerçek olmayan zan. medaris: Medreseler. muhalled: Kalıcı, sürekli. mümted: Uzanmış. revâbıt: Rabıtalar, bağlar. sû-i tefehhüm: Kötü anlama, yanlış yorumlama. tahsis: Hususî kılma. tavâif-i mülûk: Abbasîlerin parçalanmasıyla meydana gelen küçük devletler.