Kürt devletini dindar Kürtler de istemiyor!

Bahtiyar Mutlu, “Ümmetçi olan, diğer Müslümanların devlet kurmasına razı oluyor, Kürt devletini nasıl istemez? Kürtleri sömürmek, işgal etmek ve asimile etmek için Kürt devleti istenmiyor. Değerli hocam bunu nasıl değerlendiriyorsunuz?” diye soruyor.

Aziz kardeşim Bahtiyar! Ümmet, hangi ırk, hangi bölge, hangi dil, hangi renkte olursa olsun Müslümanların bir olmasıdır, kardeş olmasıdır. Ümmetçilik, birlik ve beraberliktir.

Ümmetçi, İttihad-ı İslâmı savunur, birliği savunur, ayrılığı değil. Birlik, bütün hak ve hürriyetlerin kaynağı olan iman ve İslâmiyetle temin edilir.

Zulüm, sömürü ve asimilasyon, iman ile, hürriyet/demokrasi ile, adalet ile, ilim ile, eğitim ile, uhuvvet ile, ihlâs ile engellenir. İhlâs’ın ve Uhuvvetin düsturlarıyla engellenir. Bunlar lâfta değil, okuyarak, öğrenerek, anlayarak, özümseyerek ve benimseyerek elde edilirse sonuçları görülür.

Diğer taraftan, dindar Kürtlerin çoğu ayrı bir Kürt devleti istemiyor. Niye istemiyor? Bunların istememesi “sömürmek, asimile etmek, işgal etmek” için değildir! Öyle bir iddia aklının dahi ucundan geçmez, öyle değil mi?

Dini, dindarlığı bunu istemez! Zira, Kur’ân’da mealen şöyle ferman edildiğinden istemiyor:

“İhtilâfa düşmeyin; sonra cesaretiniz kırılır, kuvvetiniz elden gider.”1

Hangi mü’min Müslümanların ihtilâfa düşmesini ister?

“Ancak mü’minler kardeştirler; siz de kardeşlerinizin arasını düzeltin ve Allah’tan korkun ki, rahmete erişesiniz.”

Hangi mü’min kardeşlerin arasını açar?

“Hep birlikte Allah’ın ipine sımsıkı sarılın. Parçalanıp bölünmeyin. Bir de içinizde öyle bir topluluk bulunsun ki, onlar insanları hayra çağırsın. İyiliği tavsiye edip, kötülükten sakındırsın…”3 meâlindeki âyetleri hatırdan çıkarmayalım! Hangi mü’min parçalanıp bölünmeyi ister?

Bir müçtehid, bir müceddid, dünya çapında bir psikolog ve sosyolog olarak; Kürtlerin ve Kürdistan bölgelerinin bütün problemlerini, bütün hastalıklarını tesbit edip çözen, teşhis edip tedavi formüllerini gösteren Münâzarât, Hutbe-i Şamiye gibi reçetelerini yazan Bediüzzaman Said Nursî hiç istemiyor.