İSLAM BARIŞA HİZMET EDER

İman esasları bütünüyle iç ve dış barışı ve hakikî uhuvveti barındırır. Meselâ, Allah’ın varlığı birliğine iman, O’nun, Rahman, Rahim / şefkat, Habib, Vedud gibi isim ve sıfatlarla ahlâklanmayı gerektirir.

Meleklere iman, korku ve endişeleri, bunlardan doğan olumsuz sonuçları engeller. Ayrıca, “İlâhî kameramanlar” gibi, insanları takip ettikleri olumsuz ve şiddetli hallerden kaçınmayı netice verirler.

Kitaplara iman; hak ve hakikate, hukuka, şeriate, kanunlara uymayı gerektirir.

Peygamberlere iman; nübüvvetin getirdiği güzel hasletlerle terbiye olmayı icap ettirir. Ahirete iman, bu duyguları “vasat / dengede” tutar.

Ahirete imân, çocuklara, gençlere, âile ferdlerine tarifi imkânsız lezzetler verir. Zira, âhiret hayatının mutlak geleceğine inananlar, biribirinden ayrılmayacak, tekrar kavuşacaklar.

Dünyada sıkıntılar çekiyorlarsa, sıkıntı ve üzüntülerin olmadığı bir dâr-ı bekaya gideceklerini bilirler.

Adaletin tecelli edeceğini ve Cehennemin varlığına inananlar da, haksızlık yapmamaya, zulümden uzak kalmaya gayret ederler.

Fert, âile ve toplum hayatının ahlâk, edep, görgü, prensipleri dahilinde devam eder. Dolayısıyla, fert, erkek-kadın ve arasında, karşılıklı hürmetle devam eder. Gerçek hürmetin menbâı da imândır.

Aile saadeti eşler arasındaki güvene bağlıdır. İmân dairesinde yaşayan kadın-erkek, elbette biribirine itimat eder... Örtünmenin binlerce faydası, hikmeti, güzelliği olduğu âşikârdır.

İmânın sırrıyla ve İslâmın telkiniyle ailede eşler ve toplumdaki fertler, biribirinin güzel hasletlerini taklit edecekler, çirkin ve menfî hallerden uzak kalmaya çalışacaklardır.

Bu da huzur ve mutluluk sebebidir. Huzur ve mutlu olanlar, biribiriyle cedelleşmez, çatışmaz, bilâkis, kaynaşır, dayanışır ve yardımlaşır.

İslâm ahlâkı; hal, hareket, davranış, insanî ilişkilerin güzelleşmesine ve vicdanın terbiyesine yöneliktir. Kötü söz ve yalan söylememe, kendisi için istediğini başkası için de istemektir. Bu yönüyle de barışa hizmet eder.