Fuar Seyyahı

K itap fuarlarının en yoğun olduğu zaman dilimi, Mart, Nisan ve Mayıs aylarıdır. Öyle ki, birçok fuarlar üst üste çakışıyor. Hepsine yetişmek mümkün görünmüyor. Gerek mahalli yönetimler, gerekse idarî yönetimler fuarlara destek vererek okur-/yazar buluşmasına ön ayak oluyor.

Antalya (Kepez), Beykoz, Balıkesir ve ardından Afyonkarahisar’da okurlarla buluştuk. Muazzam bir kalabalık. Afyon’lu gençlerin kitaba olan ilgisi bir yana, mahalli yönetimlerin okullardan servis kaldırarak fuar alanına getirmeleri güzel bir jestti doğrusu. Bu tür kültür organizasyonları öğretmen öğrenci ilişkilerini de bir anlamda perçinliyor.

40 YIL SONRA

SEVİM ÖĞRETMENİMLE…

Balıkesir demişken, Edremit ve oradan da Burhaniye’ye geçtik. İşte bu şirin beldemizde kırk yıldır göremediğim sevgili Sevim öğretmenimle hasret giderelim istedik. Telefon trafiğinden sonra, Burhaniye Kaymakamlık binasının yanıbaşındaki konutlarda olduğunu öğrendik.

Çiçek alıp elini öptük. Yıllar birçok şeyi bizden alıp götürmüş olabilir, ama Sevim öğretmenimin tebessümü yüzünden eksik etmemiş.. Rahatsız olmasına rağmen, dipdiri hafızası ve bakışlarıyla geçmişimizi tazeledik.

Konuşacak o kadar çok şey vardı ki, ama zamanımız kısıtlıydı. Sadece öğretmenimin bize yönelik bazı anılarını dinleme fırsatı bulabildik.

Kendisine bir yetiştirme yurdu öğretmeni olarak anlatması gereken çok şey olduğunu hatırlattık. Eğer ömrü yeterse inşallah kendi ağzından bazı anılarını anlattırabilirsem, güzel bir çalışma çıkacak gibi görünüyor.

SEVGİ EVLERİ VE MEVZUAT Yetiştirme yurtları bilindiği gibi artık tarih oldu. Bu konu hakkında doğru dürüst bir çalışma yok. Benim yarı otobiyografik çalışmam roman diliyle kaleme alındığı için olacak, okura çok kolay ulaşabiliyor. Dahası bu çalışmam, sosyal hizmet uzmanları için de bir “veri” kaynağı oluşturuyor. Zira, yetiştirme yurtlarındaki olayları bir yetimin gözünden nasıl değerlendirdiğini gösteren orijinal bir yapım. Nitekim bu konuda çalışma yapan sosyal hizmet uzmanlarının geri bildirimleri olumlu olarak bana yansıyor.

Yetiştirme yurtlarının yerine “sevgi evleri” aldı. Peki bu sistem nedir?

Yetiştirme yurtlarından farklı olarak, aile ortamına benzer bir yapısı var. Ev tipi binalardan oluşuyor ve her binada 10 ila 12 çocuğun bakımlarının sağlanabildiği çocuk yuvaları ile yetiştirme yurtlarının karşılığıdır denebilir.

Sevgi evleri bir hizmet modeli değişikliği değildir aslında… Fizikî mekânın dışında mevzuatları bile ayrı değildir. Yani, çocuk yuvaları ve yetiştirme yurtları mevzuatına göre hizmetler deruhte edilmektedir.

*

Burada amaç şudur: Her ilde farklı yaş gruplarına ayrı ayrı binada hizmet veren kuruluşların tek çatı altında birleştirilerek ayrı kuruluşlarda bulunan kardeşlerin mümkün olduğunca bir araya getirilmesi ve böylelikle kardeşlik bağlarının kuvvetlendirilmesi… Belki bu yöntemle, sağlıklı bir şahıs olarak toplumla bütünleşmek mümkün...

Tabiî ki, uygulamada farklılıklar görülecektir. Sevgi evlerinde yetişen çocuklarımız acaba aile modeline benzer bir ortamda yetiştirilerek temel güven duygusunu kazanıp, gelişim sağlanacak mı? Bilemeyiz. Ancak koğuş tipi kuruluş olan yetiştirme yurtlarının kapatılması, bazı STK kuruluşlarını rahatsız etmiş gibi görünüyor. Ancak benim fikrim şudur; koğuş sistemini iyi bildiğim için, en iyi sistemi bulana kadar “sevgi evleri” modeli şu anda en “ehven” olarak görülüyor.

DERGİLER FUARINA BEKLENİYORSUNUZ

Kitap fuarlarında son durağımız Malatya oldu. Malatya Kitap Fuarı’na dördüncü kez katılıyorum. Organizasyon konusunda Valilik, Kaymakamlık ve Belediye iş birliği içinde çalışıyor. Sokaklarda her yazara ait birer afiş bulundurulması zekice düşünülmüş bir jestti bana göre. Bürokratların stantları tek tek ziyaret etmeleri anlamlıydı.

Organizasyon konusunda hassasiyet gösterdikleri için yöneticileri kutluyorum.

*

Bitti mi? Hayır. Şimdi de Dergiler Fuarı’nda yerimizi aldık. Yeni Asya Medya Grubu olarak Bizim Aile, Genç Yorum ve Can Kardeş standında nöbetteyiz. Okurlarımızı mutlaka bekliyoruz. Fuarın ana teması Çocuk olarak belirlendiği için, çocuklarınızın elinden tutun doğrucu Sirkeci Garı’na fuara gelin diyoruz.

Çünkü biz elimizde kalem olduğu halde, imza atmak için bekliyor olacağız.