Bencİlİn Bİze ZARARI

Yönetime talip olanlar “çoban” ve topluluklar da “sürü” gibi mi? Benzetmeler bir yana dursun, biz insan şeref ve haysiyetine yakışan ve yakışmayan halleri ve hakikatleri yakalamaya, öğrenmeye ve bunları hayatımıza tatbik etmeye çaba sarfedelim.

* * *

Bu zamanda en doğru, en güvenilir hareket ve faaliyet tarzı, umumun, hiç olmazsa ekseriyetin iştirakini sağlamakla sürdürülebilir ancak. Aksi halde, bünyede tek adamcılık hastalığı hortlayabilir veya yeniden nüksedebilir.

Tek adamcılık ise, bir kişiyi firavuniyet derelerine doğru sürükletirken, beraberindeki kalabalıkları da koyun sürüsü derecesine indirir. Ki, sürü psikozu ile hareket etmek, insan denen “eşref-i mahlûkat”a uymaz, yaramaz ve de yaraşmaz.

* * * Bencil adam konuşurken mütemadiyen “Ben, ben, ben...” diye höykürüyorsa, bencilliğini gizliyemiyor, saklayamıyor demektir. Dolayısıyla, onu tanımak, anlamak da kolaylaşmış oluyor. Tanınması ve başedilmesi asıl zor olan bencillik ise, gizli bencilliktir ki, “Biiiz şöyle..., biiiz böyle...” diye diye konuşur.

Bencil şahıs, böylelikle hem kendini kamule etmiş oluyor, hem de hata ve günahını umuma mal etmek sûretiyle, zarar hanesini alabildiğine büyütmüş oluyor.

* * *

Tehlikeli bencillik hastalığını erken teşhis edip ona göre tedbir almanın yolu, kişinin söz ve davranışları arasındaki tezatları görmekten, görebilmekten geçiyor.

O halde, bu noktaya odaklanmak, dikkat kesilmek icap ediyor. Bakalım, konuşan kişi, sözünün eri midir? Yani, sözü ile fiiliyatı birbirini tasdik ediyor mu? Yoksa, yapılan veya yapılması gereken müşterek hizmet ve faaliyetler hakkında “Biz, biz” diye ahkâm kestiği halde, yine kendi başına mı hareket ediyor? Yine şahsî inisiyatifini kullanmaya mı devam ediyor?.. Bütün bunlar, dikkatli bir gözlemleme ile ancak tesbit edilebilir ve hakikat ortaya çıkarılabilir.

Ey müstekbirler! İstediğiniz kadar küçümseyin, yahut görmezden gelin, Demokrat Misyon tekrar dirildi, yine ihyâ oldu; ve, hiç şüphe yok ki, saltanatınızın yıkılışı bu cepheden olacak.

* * *

Evet, öyle anlaşılıyor ki, bencillik de iki kısma ayrılıyor. Biri, gayet kaba ve acemice yapılan bir bencilliktir ki, neresinden bakarsan bak, sırıta sırıta kendini bir şekilde gösteriyor.

Gizli ve tehlikeli olan diğer bencillik ise, kendini daima “biz” perdesi ile kamule edip, yine de bildiğini okumaya “dediğim dedik” işler yapmaya devam eden türüdür.

Bu tür bencilliğin en büyük zararı “biz”edir. Çünkü, “biz”i de hata ve günahına şerik veya hissedar etmiş oluyor.

Bu tür benciller, ayrıca etrafta ikinci, üçüncü, dördüncü, hatta beşinci sırada görünen kabiliyetleri de ya pasifize etmeye, ya da dışlayarak uzaklaştırmaya üstün bir maharetle çalışırlar. Tâ ki, o “gizli bencillik”lerine bir nakise gelmesin, prestijleri zarar görmesin diye...

Velhâsıl, şu “gizli bencillik” bir yönüyle trafik dilinde söylenen “gizli buzlanma”ya benzer. Ki, daha çok köprülerde, viyadüklerde görünen bu gizli buzlanma, diğerlerine göre daha tehlikeli, belki de “en tehlikeli” olanıdır.

Bu sebeple, nihayet derecede dikkat ve hassasiyetle gitmeli. Tâ ki, ne baştaki yönetenlerde türlü bencillikler hayat bulsun, ne de insan topluluklarına sürü muamelesi yapılabilsin.