BATININ UTANCI: Srebrenİtsa

Son günlerde çocuklar gündemin ilk sırasında yerini aldı. Çocukların eğitimi asrın en önemli meselelerinden biridir. Onlar, bir beyaz kâğıt kadar temizdir. Kimilerinin oğlu veya kızlarıdır, kimimizin torunlarıdır onlar. Veya yeğenlerimizdir.

Ailede başlayan arkadaşlıklar sokakta, parkta ve okulda devam eder. “Bir çocuk, küçüklüğünde kuvvetli bir ders-i imanî alamazsa, sonra pek zor ve müşkül bir tarzda İslâmiyet ve imanın erkânlarını ruhuna alabilir. Adeta gayr-ı müslim birisinin İslâmiyeti kabul etmek derecesinde zor oluyor, yabanî düşer” diyor Bediüzzaman. (Emirdağ Lâhikası, s. 39)

Bunun çok ince detayları vardır. Çocuk terbiyesi, bazı bilim adamlarına göre anne karnında başlıyor.

Yetiştiği aile ortamı, kurduğu arkadaşlıklar ve internete bağlı alışkanlıklar. Küçükken önemsenmeyen çocuklar, daha sonra ailenin başına dert oluyorlar.

Bunlar: “Cehalet, zaruret ve ihtilâf”ların biriktirdiği ana şeylerdir. Bu güne kadar yüzlerce çocuktan anne ve babalar haber alamıyor. Gözleri yaşlı ve gönülleri kırıktır. Bu, eğitimle ilgili meselelerimizdir. Okullardan alın, sosyal hayatın her alanında sağlıklı tedbirlerin alınmayışından kaynaklanan eksiklerimizdir.

Neslimiz bu yaştan başlayıp, hayatın sonuna kadar ilerleyince ahiretini kaybetmek ile sona eren bir olaydır.

”Kalb-i insanîden hürmet ve merhamet çıksa, akıl ve zekâvet, o insanları gayet dehşetli ve gaddar canavarlar hükmüne geçirir” hakikatine dikkat çekmek lâzımdır. (Şuâlar, Beşinci Şuâ İkinci Makam.)

Canavarlaşan ve çocukları adî bir meta halinde gören insanlar böyle insanlardır. Bu, sadece ülkemizin değil, dünyanın bir sorunudur. Onların nazik dimağlarını doğru şeyler ile doldurmak gerekiyor.

Ancak bu ölçüler insanı insan eder. Risalelerde bunlar en ince ayrıntısına kadar anlatılır. Bunlar artık ders müfredatına konulması gerekir. Yoksa, ilerisi daha korkunç tehlikelere gebe olabilir. Adlî tedbirlere elbette ihtiyaç vardır. Fakat bu tek çare değildir.

Ondan belki, yirmiden birine inanılmayan ve itimat edilmeyen bir ortamdan sağlıklı sonuçlar beklemek zordur. Devletin hâlâ Nurlar’a yan gözle bakmasının mantığı yoktur. Aklınızı başınıza alın.

Hayat sadece siyasetten, kanunlardan ibaret değildir. Çocuklarımız çok önemlidir. Onlar yarının büyükleri olacaktır. Onlara şefkat esastır. Merhamet esastır. Onlarda Cennet kokusu vardır. Onların hayatını zehire çevirmemek gerekir. Tedbirler alınırken ve düşünülürken, manevî cihetini de önemle düşünmek gerekir.

Onlara değer verelim. Sadece dünyevî geleceklerini değil, ebedî hayatlarını düşünelim.

Bu hayatımızın en zor işidir. Allah’a sığınalım. Saye sarılalım. Yol budur. Ondan başka çare yoktur.