Gelin, bir farkındalık yapalım; herkesin Külliyatı olsun!

Farkında mıyız?

Herkesin Külliyatı olsun diye gazetemiz Yeni Asya’da bir aydır canhıraş bir gayret var; farkında mıyız? Yeni Asya 31 kupon karşılığında 750 liralık tam Külliyatı 450 liradan vereceğini duyuruyor. Kâğıdın, mürekkebin, baskının fiyatlarının hiç durmadan arttığı ve kartel medyasının bile zora girdiği bu ekonomik darlıklar zamanında…

Risale-i Nur’u tam takım basmak ve yüzde kırka varan bir indirimle okuyucuyla buluşturmak için arada sadece biz varız şimdi. Bir takım alıp, bizim Risale-i Nur’umuz varsa bile- Risale-i Nur’u olmayanlara, -belki en yakınlarımıza, belki oğlumuza, kızımıza, belki gelinimize, damadımıza, belki torunumuza, o en sevdiklerimizehediye etmek… Ne göz yaşartıcı bir hediyedir, ne büyük bir sehavettir, ne manalı bir keremdir, ne sevaplı bir cömertliktir, ne himmet dolu bir hizmet anlayışıdır, ne hizmet dolu bir himmettir, ne tatlı bir babalıktır, ne müşfik bir anneliktir, ne güzide bir dedeliktir, ne doyulmaz bir nineliktir; takdir edersiniz.

Nerelere 450 lira vermiyoruz ki… Hizmete dönük çok açılımlarınız, çok fedakârlıklarınız var; kabul ediyorum. Kimse de bilmiyor bunları; Allah’tan başka… Kabul ve duâ ediyorum. Böyle yiğit bir şahs-ı manevinin en küçük müntesibiyim diye de onur duyuyorum. İyi ki varsınız! Rabbim sizlerden ebeden razı olsun! Âmin.

Siz, rahmete yeter demezsiniz

Ancak bir şey söylememe müsaade edin: Dün o hizmetin giderini şahsınız karşılamış olabilir. Önceki gün o öğrencilerin yolculuğu için finans sağlamış olabiliriz. Yarın bizim finansal desteğimize bakan ve biz destek sağlamadığımızda yapılmayacak olan bir hamiyet bizi bekliyor olabilir. Kıt imkânlarımızla mahallimizdeki bir hizmet bizim omuzlarımızda yükseliyor olabilir. Böyle ucundan, kıyısından, göbeğinden tuttuğumuz ve ahirete takdim ettiğimiz çok hizmetimiz ve himmetimiz bulunmuş olabilir. Bütün bunlar için şüphesiz Allah razı olsun deriz.

Peki, bütün bunlar bir takım daha, -şu indirim fırsatı varkenrisale-i Nur almanıza ve o en sevdiklerinize, o en canlarınıza, o canları canlarınıza karışanlara hediye etmenize engel mi? Engel ne? Bütçe mi? O yapılır. Onu siz yapınca, hiç ummadığınız bir bereket, bir rahmet o bütçeyi sağlar. Siz endişe etmeyin. Siz kerem edince, İlâhî rahmet kerem etmez mi sanırsınız?

Engel doygunluk mu? Yani ben yeteri kadar hizmet ettim; artık başkaları yapsın… Ben hizmete doydum; bu bana yeter… Mi diyorsunuz? Hâşâ! Hayır, hayır! Siz bunu demezsiniz!

Siz böyle demenin ucb olduğunu bilirsiniz ve bundan Allah’a sığınırsınız; bilirim. Siz, ahirete doyum olmadığını da bilirsiniz! Siz rahmete yeter demezsiniz! Siz rıza-yı Bari’ye karşı müstağni kalmazsınız! Siz Üstadın duâsına mazhar olmaya bir küçük bütçe değil, ömür verirsiniz; bilirim ve sizinle iftihar duyarım!

Şimdi hediye zamanı

Peki, engel ne? Risale-i Nur hediye edecektiniz de Risale-i Nur mu bulamadınız? Yayınevleri basmamış mı? Sizin şartlarınıza indirgeyerek alabileceğiniz imkânları size sunmamış mı? Elhamdülillah; bu da şimdi engel değil! Yeni Asya’mız isteyene istediği kadar Risale-i Nur vermek için, hem de indirimli vermek için hazır bekliyor.

Peki, o zaman engel ne? Sizde can mı yok? O en sevdiğiniz, o en canınız, o Risale-i Nur hediye etmenize değen bir en yakınınız mı yok? Var, elhamdülillah.

O kadar en sevdiğimiz var ki, hangi birini tercih edeyim, dediğinizi duyar gibi oldum.

Tamam, peki. Her birisine bir takım olmasa da, her birisine takımdan bir kitap olamaz mı?

Olur. Bir takımın Sözler’ini birisine, Şuâlar’ını bir diğerine, Lem’alarını ötekisine, Mektubat’ını berikisine… Hediye ettiğinizi bir varsayın… O gözler ışıl ışıl size bakıyor, size minnet duyuyor, size duâ ediyor. Melei âlâ’nın muhteşem sakinleri sizi alkışlıyor. Elhamdülillah!

Hepsini bir anda vermeniz şart da değil. Elde hediye edilecek kitap bulunsun yeter ki… Bayram olur, seyran olur. Bir hediyeniz cihan değer! Unutulmaz! Mahşerde bile! Geçilmez! Cennette bile!

Öyleyse gelin… Bu imkânı şimdi Yeni Asya’mız sunuyor. Bu imkân varken, şimdi hediye zamanı diyelim mi? Risalesiz bir en sevdiğimiz, bir en canımız, bir canımızın içi kalmasın diyelim mi?