Ne güzel gençler bunlar

Ben kabiliyetimi keşfedip meyveler vereceğim, ama o meyvelerin benim olduğunu kimse bilmeyecek diyen bir genç düşünün.

Onlar Allah’ındır diyecek. İyilikleri Allah’tan bilecek.

Eser vereceğim, ama üzerine ismimi yazmayacağım yaklaşımı ne kadar anlamlı. ‘Ene’ye fırsat vermemek, nefsi gemlemek kula ne kadar da yakışır.

Bir eserin üzerine isim yazmak ne kadar da ağır bir tanımlama aslında. Seninmiş gibi yapmak ne kadar veballi.

Oysa Esma’dır keşfedilen. Esma’dır zevk edilen. Esma’dır haz veren.

İmkânı olup, ama vasatı yaşamak ne kadar anlamlıdır.

Nefsi şımartmamak için az yemek ne güzeldir.

İsrafa prim vermemek ne İslâmî bir vasıftır.

Genişçe pantolonlar, gömlekler giymek ne kadar edebe uygundur.

Gayr-i zaruriyi, zaruret gibi görmemek ne kadar manidar.

Ölmeyecek kadar yemek, kimseye muhtaç olmayacak kadar imkân yeter demek, ne kadar emre uygun bir haldir.

Sahip olduklarını O’ndan bilmek ne kadar kulluğa uygundur.

Şükür ehli olmak ne büyük bir şereftir. Vakit namazlarını camide eda etmek ne kâmil bir imandır.

Farz olmasa da oruç tutmak, yardım etmek ne kadar mü’mince bir vasıftır.

Sahip olduklarının şükrünü edaya çalışmak ne kadar anlamlıdır.

Nefsini terbiyeye muhtaç görmek ne güzeldir bir uyanıklık halidir.

Ve bütün bu güzel vasılar mü’min gençlerde olunca daha bir güzeldir.