Prens pler

Çocuk terbiyesinde anne ve baba sadece üst baş ve karın doyurmakla mükellef değildir. Anne de, baba da, öğretmen de çocukların cehalet bataklığına düşmeden şuurlanmasına; İslâmî, imanî ve Kur’ânî terbiye ile çocuğun kazanılarak yetişmesinde mükelleftirler.

Eğitim; sağ-sol ve yolda yürüme, evde oturma… Okulda koşuşturma… Yiyip içme… Bağırıp çağırma ve oyun oynama dışında; bambaşka bir şekilde çocuğun bedenen, fikren, ruhen ve kalben Kur’ân, iman ve İslâmiyet ahlâkıyla nebevî bir şekil ve tarzda yetiştirilmesi, eğitilmesi ve bütün hayatı boyunca sürebilecek takiplerde kontrollerde bulunulmasıdır.

Dinî, millî, ahlâkî çocuk terbiyeleri; annelerin, babaların, öğretmenlerin öğreteceği; esaslı ve köklü bir şekilde takip edecekleri mana ve mevhumlardır. Ancak bu tarz bir çocuk terbiyesi ve bunların senteziyle; dinî ahlâka sahip, dünyevî ve uhrevî moral ve kazanımlara malik, mutlu ve mesud, bahtiyar ailelerin çekirdeği çocuklar yetişeceklerdir.

Evet, anne şefkat ve merhametiyle çocuk terbiyesinin direği olduğu gibi; baba da lütuf ve kavl-i leyyin ile yumuşak ve itidal-i dem ile söz ve davranışlarıyla bu direğin lambası, ışığı olabilmelidir.

Çocuk için her türlü gizli şeyin; aşikâr şeyler gibi iyisinin ve kötüsünün bulunduğunun öğretilmesi ve tecrübelerin aktarılması da hem ebeveynin hem de eğitimcilerin vazifesi arasındadır.

Çocuğun fizikî gelişimi ve maddî varlığı da sporla, hareketle, onun yapabileceği her çeşit aktivitelerle manevî gelişimi ve varlığı gibi takip edilebilmeli ve desteklenebilmelidir.

Sadece büyüklerine, yakınlarına karşı değil herkese karşı hüsn-ü muaşerete/güzel muamele ve mukabelelerde bulunmasının bir insanlık vazifesi olduğunun ve ahlâkî kaidelerin başında geldiğinin de örnek olacak hareketler ve uygulamalarla ona anlatılması şarttır.

Evet, çocuk için eğitimde tam serbestlik iyi neticeler vermeyeceği gibi tam kuralcılık ve tabir-i caiz ise despotluk/zorbalıkta iyi netice vermez.

İlâhî emanetlere, ilâhî kural ve kaidelerle muhatap olmak ve muamele etmek çocuk eğitiminin olmazsa olmaz şartı, kaidesi, düsturu ve kuralıdır. Çocuğun eğitiminde onun menfaati ve kazancı bu kural ve prensipte saklıdır.