Cennet ve Cehennem

Ünlü fizikçi Stephen Hawking, ölümünden önce yapılan bir röportajda:

“Öldükten sonra hayat yok. Cennet, ölümden korkanların uydurduğu bir peri masalından ibaret” ifadelerini kullanmıştı. Nihayetinde kendisi için de ecel vakti geldi. Dünyadayken bilime ışık veren zekâsıyla birlikte (öyle inandığı için) karanlıklara gömülüp gitti. Zira “beyni bütün bileşenleri çökünce çalışmayı bırakan bir bilgisayar” olarak görüyordu.

Hem hadis-i kudsîde: “Ben kulumun zannı üzereyim. Beni nasıl tanırsa öyle muamele ederim” buyrulmaktadır. Artık nasıl inandıysa öyle muamele görüyordur.

Kâinatın sınırlarını, uzayın derinliklerini, kara delikleri araştıran bilim insanları, bütün bunlarda işleyen fizik ve matematik kanunlarını da çok iyi biliyorlar ve görüyorlar. Ancak pek çoğu “bu kanunları koyan bir kanun koyucu, sınırlarını keşfedemediğimiz bu intizamlı âlemlerin bir Yaratıcısı vardır” diyemeden göçüp gidiyorlar. Oysa, insanın dünyaya gönderilmesinin hikmeti, Allah’ı tanıyıp iman etmesi, Rıza-i İlâhiye ulaşarak (Allah’ın lütfuyla) Cennete girmektir.

Âlemleri keşfeden ve bu keşilerini bilimsel verilerle birlikte Kur’ân ve hadis-i şerilerle izahını yapan bir bilim insanı da Bediüzzaman Said Nursî’dir. Ona sadece bir tefsir âlimi olarak bakamayız. Eserlerini baştan sona okuyan her meslek erbabı ve her konunun uzmanı tasdik eder ki, bu eserler her alanda bir başucu kitabıdır. İçinde bilimin henüz keşfedemediği keşiler ve izahlar vardır.

Bugün ABD’DE bilim insanlarının ve üniversitelerin ölüm sonrası hayatın olup olmadığını, Cennet ve Cehennemin nerede olduğunu araştırmak için büyük fonlar ayırdığını ve çaba sarf ettiklerini çeşitli haberlerde okumaktayız. Oysa Risale-i Nur eserlerinde, insanlık için bir muamma olan bütün bunlar çoktan halledilmiş, bilimsel olarak da desteklenerek izah edilmiştir. Dünyadaki nimetlere ve güzelliklere bakarak “dünya varsa Cennet de vardır” diyebiliyoruz. Her sabah güneşi doğduran, her baharı bütün ordu ve mahsülleriyle, süs ve san’atlarıyla getiren Zat, elbette aynı kolaylıkla vaad ettiği Cenneti de verecektir diye düşünebiliyoruz.

Bediüzzaman Hazretleri, görebildiğimiz âlemlerin, göremediklerimiz üzerinde tenteneli bir perde olduğunu, ancak bu âlemler arasında irtibat ve alış veriş olduğunu ifade eder. Meselâ yıldızların nurunu Cennetten, narını Cehennemden aldığı bilgisini verir. “Yıldızname” isimli hutbede adeta bu gerçeği görür gibi seyrettiren şu ifadeler çok manidardır: “Şu semanın arza bakan, Cennete dikkat eden/ Binler müdakkik gözleriz biz.” Bu ifadelerden sonra yıldızlara her baktığımda Cenneti seyreden gözlere baktığımın tarifsiz mutluluğunu yaşadım. Cennetin var olduğunu, bu dünyadan ahiret âlemlerine daima alış veriş yaptığımızı da anlamış oluyoruz. Bütün hayır, hasenat, iyilikler, duâlar Cennete gidiyor, bütün çirkinlikler, günahlar, pis şeyler Cehennem Cehenneme gidiyor ve o âlemleri şekillendirmeye devam ediyor. Bir nevi insan bu dünyada kendi yurdunu hazırlıyor.

Cehennem ise büyük ve küçük Cehennem olarak ikidir. Yer küremizin merkezinde bulunan “ateş küre”nin küçük bir Cehennem çekirdeği hükmünde olduğu, kıyamet günü her şey dağıldığında büyük Cehenneme dahil olacağı ifade ediliyor. Coğrafya ve fen ilimleriyle de bilinmektedir ki, her otuz üç metre kazıda bir derece sıcaklık artar. Yerin merkezine kadar bu sıcaklık iki yüz bin dereceyi bulur. Yani bu ateş, dünya ateşinden iki yüz defa daha şiddetlidir.

Hâsılı, biz bu dünyadaki aklımızla ve cihazlarımızla elbette gaybî âlemleri göremeyiz. Ancak Cennet ve Cehennem şu an mevcuttur. İnsanı bekliyor ve gözlüyorlar.