Kimsesiz insanların cenazesine şairler katılıyor

Hollanda ve Belçika’da 2002’den bu yana hayata geçirilen bir proje ile şairler kimsesiz insanların cenazesine katılıyor. Cenazeye katılan şairler ölen kişi için mutlaka bir şiir yazıyor.

HER SAAT

içinde milyonlarca bebek dünyaya gelirken, bir o kadar da ölüm yaşanıyor. Dünya yeni misafirlerini karşılarken, bir kısmını da uğurluyor. Hollanda ve Belçika’da 2002’den bu yana hayata geçirilen bir proje ile kimsesiz insanlara cenaze töreni yapılıyor. 2002 yılında hayata geçirilen bu proje bir çok kesim tarafından beğeni ile karşılanıyor. Şairlerin de katıldığı törende, ölen kişilere şiirler okunuyor. Yapılan bu proje akıllara insanın en büyük korkularından birinin yalnızlık olduğu gerçeğini getiriyor.

“Ölüyü gömmek merhamettir”

Şiirleri yazan şairlerle yapılan bir röportajda kimsesizlerin cenaze töreninin nasıl gerçekleştiği ifade ediliyor. Röportaja göre cenazede cenaze hizmetleri görevlisi, mezarlık görevlisi ve şair olmak üzere üç kişi bulunuyor. Şairler verdikleri röportajda, merhumun cenazesine onu hiç tanımayan insanların bu şekilde katılmasını samimiyet olarak değerlendiriyor. Şairlerden biri ise şu ifadeyi kullanıyor: “Birine sunulan en büyük merhamet ölümünden sonra gömülmesini sağlamaktır.”

“Fâni şeylerle kalbini bağlamak kâr-ı akıl değildir”

Bu ifadelere bakıldığı zaman, ahirete inanmayan birinin ve etrafındakilerin ölüme nasıl bir bakış açısı ile baktıkları anlaşılıyor. Arkasından gelecek hayırlı bir dostun olmaması, inanç eksikliğiyle insanlar cenazelerine adam tutabiliyor. Halbuki ahiret inancı tam manasıyla vuku bulsa, kabir kapısına kadar o inançla yaşansa bu tür korkular güzelliklere bürünürdü. Üstad Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri’nin “Hususan seni kabir kapısına kadar teşyi etmeyen, fâni şeylerle kalbini bağlamak kâr-ı akıl değildir” ifadesinin ne kadar hakikat olduğunu buradan anlıyoruz. Bu inançla yaşayan herkes, ölüm gününde yalnızlığa değil huzura kavuşacaktır.