12 Eylül ahlâkı bozdu, insanları robotlaştırdı

12 Eylül darbesi ahlâkımıza da büyük darbe vurdu. İnsanlar robotlaştırıldı, âdeta makine haline getirildi. Müstehcen sahneler ekranları işgal etti. Bu durum hayâ duygularını tahrip etti. İnsanlar lüks hayata özendirildi.

12

Eylül döneminde en büyük darbe siyasete indi, ahlâka indi. Namuslu, haysiyetli insanlar siyasetten ürktü ve ürkütüldü. Siyasetçiler devamlı şekilde kötülendi, horlandı. Siyaset ve siyasetçiler, ayırım yapılmadan gerek ihtilâlciler, gerekse sesi, borazanı olan medya tarafından -devlet televizyonu dahil devamlı şekilde kötülendi: “Bunlar tencereyi pislettiler” gibi malûm benzetmelerle... Tek vatanperver “ihtilâlciler ve o anlayıştakiler”idi.

Bu Türkiye’ye çok şey kaybettirdi. Tecrübeli politikacıları alıp götürdü. Halbuki dünyada demokratikleşme süreci hep bir takım dalgalanmalardan sonra yerleşmiştir, ama bizde ona fırsat verilmedi.

27 Mayıs İhtilâli siyasete büyük bir darbe vurduğu gibi, 12 Eylül de farklı bir yolla aynı şeyi yaptı. O zaman devlet adamlarını asmışlardı. Demokrat düşünce ve zihniyete büyük işkenceler yapıldı, azaplar verildi. Büyük tevkifat yapıldı; büyük sıkıntılar oldu. Ama onlar halkın kalbinde yer aldı, halkın kahramanı oldu. 12 Eylül’de öyle bir propaganda yürüttüler ki, siyaset ve siyasetçi halkın gözünde en dibe vurdu.

Tabiî bunlar unutulacak şeyler değil.

Dolayısıyla Türkiye’de demokratikleşme sürecine, o noktada büyük bir darbe indi.

Onun ötesinde maddî ciheti belki düzeltebilirsiniz, fakat ahlâkî bozulmayı düzeltmek uzun yıllar alır.

12 Eylül darbesi ahlâkımıza da büyük darbe vurdu.

Bunun yanında devlet imkânlarını kullanmaya, kullandırtmaya yönelik aldırmazlık, hatta teşvik en büyük ahlâkî darbeydi.

“Enlasyonun yüksek tutulması” bir devlet politikası olarak uygulandı. Maksat geniş halk kesimlerini geçim derdi ile meşguliyetten başka meseleleri düşünemez hale getirmekti. Fikri âdeta öldürmekti.

Hayalî ihracat konusu o dönemde ortaya çıktı. “İhracat olsun da nasıl olursa olsun” zihniyeti teşvik edildi. Böylece vergi iadeleri ile çok sayıda, ama hak etmeyen zenginler meydana getirildi. Kazancın helâl mi, haram mı olduğu önem taşımıyordu. Teşvik kredileri ise en kolay dağıtılan, âdeta ulûfe mesabesindeydi.

Turgut Özal ve ailesinin, devlet adamı siyasetçilerin ve aile fertlerinin devlet imkânlarını kullanarak ticaret yapmalarını meşrûlaştıran girişimleri ve faaliyetleri oldu. İhale ve benzeri devletin “akçe”li işlerinde aracı olma noktasında görülmemiş şeyler yapıldı. Devlet, yandaşlara soyduruldu; ahlâkın tahribi bedeli ödenerek.

12 Eylül, Demirel’in de tabiriyle,“halkı ve siyaseti hadımlaştırmak” üzere kurgulanmış, ihtilâlcilerin kullanıldığı bir darbe hareketi idi.

12 Eylül, bütün ideolojileri ortadan kaldırdı ve törpüledi.

İnsanlar robotlaştırıldı, âdeta makine haline getirildi. Sadece işe ve evine giden, hiçbir şeye karışmayan, hiçbir şey hakkında fazla düşünmeyen, lüks ve konforlu hayat isteğinden başka derdi olmayan bir insan tipi ortaya çıkarttı. Televizyonların renkli ve yaygın olarak devreye sokulması bu maksada yönelikti. Zamanlama tesadüf değildi.

Biz medeniyet araçlarına karşı değildik; ama insanları fikren öldürmeye yönelik kullanılmasına karşıydık. İşin kötüsü, bu gibi araçlar veya onların faydalı şekilde kullanılması bakımından sağ cenah gayet zayıf durumdaydı. Hem tecrübe, hem de eleman olarak.

Özel televizyonları, evvelâ hemen ehl-i dünya tabir edeceğimiz kesimler kurdular. Tabiî insanların hevesatına dönük yayın yaptıkları için, gençlere daha cazip geliyordu. Her ne kadar bizim cephemizden de sonradan teşebbüsler oldu; televizyonlar kurulduysa da, kimisi teknolojiyi aktaramadı, kimisi kadro, kimisi program için malzeme bulamadı.

Sonuçta, programlarda öyle kötü şeylere maruz kaldık ki, bizim geleneklerimize, örf ve inançlarımıza göre çocukların yanında konuşamayacağımız, konuşmadığımız şeyler, müstehcen sahneler ekranları işgal etti. Tabiî bu durum hayâ duygularını tahrip etti. İnsanlık duygularını da tahrip etti. İnsanlar lüks hayata özendirildi. Bu amaç için gençler, aileler yoldan çıktı.

Bu dönemde ayrı bir darbe de, Refah Partisi bünyesinden geldi. Bunlar Türkiye’yi darü’l-harp ilân ederek, İslâm ahlâkının temellerini tahrip edecek bir adım attılar. Darü’l-harp denince bankadan faiz alıp-verme meselesinden tutun da, devletin akçeli işlerinden menfaat elde etmeye, devlete karşı silâhlı mücadele vermeye kadar, normal şartlarda caiz olmayan pek çok şey mübah kabul edildiğinden, bunu teşvik etmeleri ciddî münakaşalara sebebiyet verdi. Aynı zamanda pek çok İslâmî grup bu argümandan hareket ederek, normalde caiz olmayan pek çok faaliyetin içine girdiler.

12 Eylül darbesi ahlâkımıza da büyük darbe vurdu. insanlar robotlaştırıldı, âdeta makine haline getirildi. müstehcen sahneler Ekranları işgal Etti. bu durum hayâ duygularını tahrip Etti. insanlar lüks hayata özendirildi.