EVLERİ DERSHANE YAPMAK

Aziz Üstadımız Bediüzzaman, her bir Nur Talebesinin evini küçük bir Nur dershanesine çevirmesi gerektiğini, eğer çoluk çocuğu yoksa alâkadar komşu ve tanıdıklar birleşerek bulundukları haneyi küçük bir dershane yapmalarını tavsiye etmektedir.

Orada namazları cemaatle kılıp tesbihat yapmak, akabinde topluca Risale dersi yaparak iman ve Kur’ân hakikatlerinden birini müzakere etmekle, hakikî ilim talebelerinin sevaplarına ve şerefine, İhlâs Risalesi’nde geçen beş nevi ibadete mazhar olacaklarını, hatta maişetin temini için yaptıkları adi çalışmalarının ibadet sevabı kazandıracağını müjdelemektedir.

Bediüzzaman, her insanın küçük bir dünyası, küçük bir Cennetinin kendi hanesi (evi) olduğu, eğer Allah’a ve Ahirete iman o hanenin hayatında etkili olmazsa, oranın aile fertleri için Cehennem gibi sıkıntı ve azap vereceğini, oraya kuvvetli bir imanın hâkim olması durumunda, orada Cennet hayatı gibi mutlu bir hayatının yaşanacağını ifade etmektedir.

Dershanelerde veya dersane hükmünde olan evlerde yapılan iman ve ahlâk terbiyesinin çocuklara yönelik çok önemli neticeleri vardır. Zira çocuklar, anne, baba ve diğer büyüklerden böyle bir terbiye almazlarsa, büyüdüklerinde bunu edinmeleri çok zor olmaktadır. Adeta gayr-i Müslim birisinin Müslüman olması kadar bu iş zorlaşmaktadır.

Çocuklar, anne ve babalarını mütedeyyin görmezlerse, sadece dünyevî fenlerle zihinleri terbiye edilirse, lâdinî bir hayat tarzına alışırlar. Daha sonraki yaşlarda bu tarzı tashih etmeleri pek kolay olmaz. Böyle bir hayat şekliyle büyüyen kişiler, yaşlandıklarında ebeveynlerine hürmet ve muhabbet gösterme yerine, onları terk ederler ve ölümlerini arzu ederler. Ahirette de onlara şefaatçi olmaları yerine, “Neden imanımızı İslâm terbiyesiyle kurtarmadınız?” diyerek onlardan dâvâcı olurlar.

Nur Talebelerinin çocukları çantada keklik değildir. “Çocuklarım güvendedir”deyip onların manevî eğitimini önemsemeyen bir çok Nur Talebesi vardır ki, onun çocukları ümit etmediği menfi cereyanlara kapıldıkları ve hayatları karardığı görülmüştür. Böyle olumsuz bir sonuçla karşılaşmamak için evlerde mümkün mertebe onlarla namazları cemaatle kılmalı, akabinde meslek ve meşrebimizin imanî ve içtimaî ölçülerini onları sıkmadan mütalâa ve müzakeresini yapmalıyız.

Çocuklarımızı ikna ederek dershanedeki ana derslere götürmeli, oralarda yapılan çocuk ve genç programlarına olağanüstü bir durum olmadıkça katılmalarını sağlamalıyız. İyi arkadaş seçmelerine yardımcı olmalıyız.

Elhasıl: İç ve dış zındıka cereyanlarının internet, yazılı ve görsel medya araçlarıyla ailelerinin Ahlâk ve maneviyatını fesada verdiği günümüzde, onların şerrinden kendimizin ve aile fertlerimizin imanını muhafaza etmek için evlerimizi mümkün mertebe Nur dershanesi hükmüne getirmemiz gerekmektedir. Ebedî hayattaki ebedî saadete nail olmak için evlerimizde tv ve internete sınırlama getirip, dershane hayatını evimize taşımak suretiyle hayatımızı imanla hayatlandırmamız ve farzlarla süslememiz lâzımdır.

Cenâb-ı Hak bizleri hakikî Nur Talebelerinden ve evini Medrese-i Nuriye haline getirenlerden eylesin. Amin... D pnotlar: 1– Emirdağ L. 1, YAN, s. 435436. 2– Asa-yı Musa, YAN, s. 55. 3– Emirdağ L.1, YAN, s. 69. 4 – A.g.e. s. 69.