Saygısız sevgi olmaz

Sevgi her şeyin başıdır. Ama saygısız bir sevgi işe yaramaz. Uzmanlar, ”Çocuklarınızı sevgiyle büyütün.” diyor. Bizler ise ipin ucunu kaçırdık. Son derece şımarık sevgi arsızı çocuklar yetiştiriyoruz. Öyle ki her biri dünya kendi etrafında dönüyor sanıyor. Hep ilgi odaklı büyüyor. Başka türlüsüyle de mutlu olmuyorlar. Bir zaman sonra gösterilen bu yoğun ilgi bile yetersiz kalıyor, hiçbir şeyle mutlu olamayan çocuklarla doluyor etrafımız. Çocukların her davranışına gösterilen sonsuz anlayışın onlara yarar sağladığını düşünüyoruz ve başkalarından da aynı anlayışı göstermelerini bekliyoruz. Çığlık çığlığa koşan çocuğuna, gülümseyerek bakan anneyi sarsarak (şu çocuğa bi dur de) demek geçiyor çoğu zaman içimden.

Toplum içinde bağırarak, çağırarak başkalarını rahatsız etmemesi gerektiğini bu çocuk başka nasıl öğrenecek? Temelden çocuklarımıza ve insanlarımıza sevilmeyi değil, sevgi ve muhabbeti aşılamalı… En başta ALLAH sevgisini. İslam ve İman aşkını çocuklarımıza en etkin bir biçimde aşılamalıyız. İyi ve kararlı bir çalışma programı hazırlayarak iman ve Kur’ân sevgisini gençlerimize vermeliyiz. Sonra onlara çevreyi sevmeyi, sanatı sevmeyi, hayvanları sevmeyi, insanları sevmeyi… Kısaca, hayatı sevmeyi öğretmeliyiz. Fakat hunharca sevip, öldürüp yok etmeyi değil, sevdiği şeye saygı göstermeyi öğretmeliyiz.

Saygı, Uzakdoğu kültürünün en temel unsurudur. Dövüş sporlarında bile saygı çok önemlidir. Rakibe bile saygı vardır. Dövüşten önce birbirini selamlayarak hem yaptığın şeye hem de karşındakine saygını gösterirsin. Düşmanına bile saygı gösterirsin. Batı’da, medeni dediğimiz kültürlerde saygı, kültürün çok önemli bir bölümünü oluşturur. Özgürlüğe saygı. Kişisel haklara saygı, özel hayata saygı, sanata saygı ve din özgürlüğüne saygı bizden daha etkili uygulanmaktadır. Bu yüzden toplu taşıtlara binerken sıraya girerler. Başkalarının haklarına saygısızlık yapmamak için kurallara uyarlar. Bizde ise, sıranın önüne geçmek uyanıklık sayılır.

Toplum olarak yitirdiğimiz değerimiz ve bugünkü toplumsal çöküşün temeli, saygı eksikliğidir.

Peki ne yapacağız? Nereden başlayacağız? Biliyoruz ki, saygı ve sevgi kavramlarını engin ve zengin kültürümüze tekrar kazandırmalıyız. Evvela; Allah ve Peygamber (asm) sevgisini, sonra insan ve hayat sevgisini insanımıza vermeliyiz. Saygı olmadan, sevgi olmaz. Saygıyı ve sevgiyi aktif bir eğitimle toplumun tüm katmanlarna yerleştirmek tek emelimiz olmalıdır. Yoksa birbirimizi sonunda yiyerek yok olacağız.