DİNDE DEVLETÇİLİK, CHP VE AKMHP

“Devletçilik, CHP ve AKMHP” başlıklı son yazımızda MHP liderliğindeki Akp’nin iktisadî hayata dair uygulamalar yönünden Chp’den daha devletçi olduğunu ispat ettik.

Bazı okuyucular, belki de haklı olarak diyebilir ki “Bize ne devletin iktisadî sisteminden, biz işin dinî yönüne bakarız ve bakmalıyız.”

Evet, bizce de din konusunda devletçilik iktisadî devletçilikten daha tehlikeli ve önemli. Zira milletin dünyasına değil ahiretine zarar veriyor.

Ve hükmümüzü başta açıklayalım:

Din hizmetleri konusunda devletçi olmak yönünden Akp’nin Chp’den hayli ileride olduğunu, hem de delilleriyle birlikte, hep yazıp söyledik.

Böyle olduğunu bugün başkalarının da görmesi ise gidişatın iyi olduğuna delildir.

İşte örnek:

Bir İslâm ülkesinde, kısmen Türkiye’deki hükümetin ve resmî yetkililerin de desteğiyle, halen, -şeklen de olsa sivil- din hizmetleri yapan bir dinî grubun üst düzey temsilcilerinden biri o ülkeye seyahatinde, “Siyasal İslâmcı” gelenek içinde yetişmiş ve o ülkeye yeni atanmış olan büyükelçiyi de ziyaret etmiş.

Büyükelçi, sohbette, “Bu işleri artık devlet olarak biz yapacağız, siz de bize talep ettiğimiz konularda destek olacaksınız” mealinde bir şeyler söyleyince, ziyaretçide ip kopmuş, ama belli etmemiş. Dönmüş Türkiye’ye ve konuyu büyüklerine açmış.

Onlar ne deseler beğenirsiniz? Üzülmüşler, hatta kızmışlar, ama gidişatı görüp “hasbunallah …” demekten başka ellerinden bir şey gelmemiş.

AKP, siyasî hasmı olarak seçtiği bugünün Chp’sini, ısrarla ve sürekli olarak, tek parti döneminin eski Chp’sinin icraatı üzerinden eleştiriyor ve bu algıdan oy devşiriyor.

Akpseverler de adeta bin sene önceki Yahudilerin Hazreti İsa’ya yaptığı işkencelerin hesabını o günkü masum Musevilere sormaya kalkan ve bunu yaparken de mazeret olarak “ben yeni duydum” kılıfına sığınan taze yeniçeri gibi “biz yeni duyduk” diyerek, eski Chp’nin hatırına şimdiki CHP’YE de hücum ediyorlar.

Biz de bu yüzden soruyoruz:

- Sivil alanda yapılan din hizmetlerini ve bilhassa siyaseten muhalif gördüğü kişilerce yapılan din hizmetlerini yasaklayıp baskı altına alan, - Din hizmetlerini resmîleştiren,

- Diyanet’i siyasî iktidara göbekten bağlayan ve böylece din görevlisini, camiyi ve dahi hutbeyi siyasetine alet eden ve

- Camiyi siyasetine alet edebilmek için “Türkçe hutbe” bid’atını uyduran …

O eski CHP, “dindarlara zulmetmiş” ise –ki bizce de öyledir- ve hatta birilerine göre “dine düşmanlık(!) etmiş” ise…

Bunların aynısını –hem de bu çağda- yapan ve sürdüren AKP nedir?

Din hizmetlerinde devletçiliğin ve tekelciliğin ve sivil ve gönüllü din hizmetlerinin asıl sahibi olan istikametli cemaatleri ve tarikatları iktidara boyun eğmeye ve hatta “devletleşmeye” zorlamak, dinin neresinde var? Demokrasinin neresinde yazıyor? Bunu akıl mantık kabul eder mi? Bu bir çağ dışılık ve yobazlık değil mi?

Hele 2002’deki kuruluşunda Parti Programında “Partimiz kutsal dinî değerlerin ve etnisitenin istismar edilerek siyaset malzemesi yapılmasını reddeder. Dindar insanları rencide eden tavır ve uygulamaları ve onların, dîni yaşayış ve tercihlerinden dolayı farklı muameleye tabi tutulmalarını anti-demokratik, insan hak ve özgürlüklerine aykırı bulur. Öte yandan dinî, siyasî, ekonomik veya başka çıkarlara alet etmek veya dini kullanarak farklı düşünen ve yaşayan insanlar üzerinde baskı kurmak da kabul edilemez.” yazan bir partiye bunlar yakışır mı?

“AKP devletçilikte CHP’YI solladı” dediğimizde kızan ve delilimizi soran dostlar bunlara da cevap versin. Varsa!

Bir İslam ülkesinde, kısmen Türkiye’deki hükümetin ve resmî yetkililerin de desteğiyle, halen, -şeklen de olsa sivil- din hizmetleri yapan bir dinî grubun üst düzey temsilcilerinden biri o ülkeye seyahatinde, “Siyasal İslamcı” gelenek içinde yetişmiş ve o ülkeye yeni atanmış olan büyükelçiyi de ziyaret etmiş.