Avrupalıların aradığı meziyet

Avrupa’nın büyük devletlerinden Almanya’da bir grup Müslüman tarafından İslâm’ın Almanya’da tanıtımı konulu toplantı yapılmaktadır. Toplantıya katılanlar arasında sonradan Müslüman olan Almanlar da bulunmaktadır. İslâmın Almanya’da en güzel şekilde nasıl tanıtılabileceği hususunda değişik fikirler öne sürülür. Müzakereler yapılır. Fakat bir müddet sonra Müslüman Almanların müzakerelere katılmayıp kendi aralarında sohbete başladıkları fark edilir.

Onlara bu konuda en büyük tecrübeyi bizzat kendilerinin yaşadığı; Müslümanlığı seçerken nelerden etkilendiklerini ifade etmelerinin çok önemli olduğunu söylediklerinde şu cevabı verirler:

“Sizin Müslümanlığı tanıtmak için hiçbir özel faaliyet yapmanıza gerek yok. Dininizi yaşayın yeter. Biz en fazla sizlerin dininizi yaşamanızdan etkilenerek Müslüman olduk.”

“Ve şüphesiz sen büyük bir ahlâk üzerindesin.”1 âyetiyle bildirilen ve “Din güzel ahlâktır.” “Ben güzel ahlâkı tamamlamak için gönderildim.”3 “Mizanda en ağır gelen amel güzel ahlâktır.”4 Hadis-i şerileriyle ifade edilen “güzel ahlâk” bir Müslümanın en önemli meziyeti olmalıdır.

Bir kişiyi başkalarından ayıran ve yücelten vasıf, üstünlük, değerlilik yüksek karakter olarak tanımlanan ‘meziyet’ aslında iyi huyları meleke (tekrarlama sonucu kazanılan yatkınlık, alışkanlık) haline getirip şahsiyetiyle mezcetmektir.

Hıristiyan Avrupa milletleri; kendi dinlerinin dünya hayatını tanzim eden kurallar vazetmemesi sebebiyle dünya hayatının her safhasını en güzel şekilde düzenleyen İslâmiyet’in yaşanmasına hayranlık duymaktadırlar. Bu da hidayetlerine vesile olabilmektedir. Bu durum onlarla münasebette bulunan Müslümanlara büyük sorumluluk yüklemektedir. Çünkü her Müslüman imanını hayatına aksettirmekle mükelleftir.

Nitekim Bediüzzaman Hazretleri “Eğer biz ahlâk-ı İslâmiyenin ve hakaik-i imaniyenin kemalâtını ef’âlimizle izhar etsek (fiillerimizle ortaya koysak) sair dinlerin tâbileri elbette cemaatlerle İslâmiyete girecekler. Belki, küre-i arzın bazı kıt’aları ve devletleri de İslâmiyete dehalet edecekler” demektedir. Demek Avrupa’yı küfürle itham edip “aman bize bulaşmasınlar; bizim de ahlâkımız bozulmasın” diyerek kendi dini hayatının bozulmasından korkup İslâmı yaymaktan aciz olmak hiçbir Müslüman’a yakışmamaktadır.

Peki, Peygamber Efendimiz Aleyhissalâtü Vesselâmın “Sizin imanca en güzeliniz, ahlâkça en güzel olanınızdır.”5 buyurduğu ve Bediüzzaman Hazretleri’nin “ahlâk-ı İslâmiyenin ve hakaik-i imaniyenin kemalâtı” olarak ifade ettiği “güzel ahlâk nedir ve nasıl yaşanır?

Güzel ahlâk için Hadis-i şerifte buyuruldu ki:

“Nimete kavuşmuş olanlardan, tevazu gösterene ve kendini hep kusurlu bilene, helâlden kazanıp, hayırlı yerde sarf edene, fıkıh bilgileri ile hikmeti birleştirene, helâle harama dikkat edene, fakirlere acıyana, işlerini Allah rızası için yapana, huyu güzel olana, kimseye kötülük yapmayana, ilmi ile amel edene ve malının fazlasını dağıtıp, lâfının fazlasını saklayana müjdeler olsun.”

Bediüzzaman Hazretleri’nin “dinsizlik” fikrini yayan bozuk tabiatlı ikinci Avrupa’ya karşı İsevilik dininden köken alan birinci Avrupa’ya sahip çıkılmasını istemesinin önemi hergeçen gün daha da artmaktadır. Çünkü ikinci Avrupa olarak tanımlanan dinsiz, müstebit ve menfaatperest zalim “global güçler” zulümlerini arttırarak bilhassa Müslümanları çaresiz bırakmaktadır.