Zulüm ve korku
Zulüm; insanın gazap duygusunu ifrat mertebe olan tehevvür (aşırı öfke) seviyesinde kullanması neticesinde yaptığı haksız tasarrulardır. Gazap duygusunun tefrit/aşağı mertebesi olan Cebanet ( korkulmayacak şeylerden korkmak) manasındaki bir korku, hayatı azaba çevirdiği gibi, zulme yol açabilir.
Gazap duygusunun orta (vasat) mertebesi; şecaat, yani imandan kaynaklanan cesarettir. Bu kişinin, hak ve hukukunu meşrû yollarla müdafaa etmesi, cesaretini vatan, millet ve manevî değerlere hizmet yolunda kullanması demektir.
Gazap duygusunu aşırı bir seviyede kullanan zalimler, aslında zayıf ve korkak insanlardır. Kendilerinden daha güçlülerini gördüklerinde onlara boyun eğip zillet gösterirler. Ancak ellerine güç ve salâhiyet geçtiğinde onu kötü kullanarak zayıları, muhalileri değişik şekillerde korkutarak veya cezalandırarak haklarını gasp ederler. Onlar, toplumdan zulümlerine karşı ciddî manada mukavemet görürlerse, geri adım atarlar. Aksi halde zulümlerini genişletirler.
Aslında zalimleri zulüm yapmaya sevk eden önemli bir sebep; hak ve hürriyetlerini müdafaa cesareti göstermeyen insanların suskunluğudur. Bediüzzaman’ın, “Bir millet hukukunu müdafaa etmesini bilmezse ehl-i hamiyeti (iyi niyetli idarecileri) müstebit (zalim) eder”2 sözü bunun ifadesidir.
TOPLUMLARIN SUSKUNLUĞU ZULMÜN DEVAMINA YOL AÇMAKTADIR Tarihte geçen Nemrut, Firavun, Şeddat, ahir zamanda Deccal, Süfyan gibi zalimler, insanların korku damarlarını işleterek ağır zulümlere imza atmışlardır. Günümüzde de çok zulümler yapılmaktadır. İsrail’in Filistinli kardeşlerimize yaptığı, küresel güçlerin Irak’ta, Suriye’de, Yemen’de, Afganistan’da ve diğer bölgelerde yaptıkları dehşetli zulümler ortadadır. İslâm Âlemi ve dünya kamuoyu, bu işe seyirci kalmaktadır. Zalimler de bundan cesaret alarak zulümlerini devam ettirmektedir.
Ülkemizde darbe süreçlerinde büyük zulümler irtikâp edilmiştir. On binlerce, yüz binlerce insan haklarında ciddî bir hukukî gerekçe ve mahkeme kararı olmadan ispiyon ve kasıtlı ihbar sonucu kamu vazifelerinden atılarak maaşı kesilmiş, çoğu tutuklanmış, çoluk çocuklarıyla açlık ve sefalete mahkûm edilmişlerdir. Ne yazık ki toplumun önemli bir kesimi bu uygulamaları alkışlarken, diğer bir kesimi, “Konuşursam başıma bir iş gelebilir. Beni işten atarlar veya hapse girerim” endişesiyle susmaktadırlar. Onların bu korku ve çekingenliği zulümlerin yaygınlaşmasına ve devamına sebep olmaktadır.
MAZLÛM BİR TOPLUM ZALİMLER İÇİN DE İYİ DEĞİLDİR Aslında insanların bir süre korkutularak susturulması ve haklarının gasp edilmesi, zalimler için de iyi değildir. Zira hür zeminlerde, medenî ölçüler içinde konuşan, görüşlerini seslendiren, haklarını meşrû yollarla arayan insanlardan zarar gelmez. Konuşturulmayarak sindirilen bir toplum daha tehlikelidir. Fransız ihtilâli ve Bolşevik ihtilâli gibi tarihte yaşanan isyanlar ve sosyal patlamalar, böyle bir sürecin sonunda meydana geldiği ve zulüm yapanları makamlarından alaşağı ettiği bilinmektedir.
Elhasıl: Zulmü önlemek insanların elindedir. İnsanların çoğu fıtrî cesaretleri göstererek hak ve hürriyetlerine müsbet bir şekilde korkusuzca sahip çıkmaları, zalimane işlere ortak bir tavır takınmaları durumunda, zulmün önlenip hak ve adaletin tecellisine meydan açılacağı ve zulme meyilli olanların cesaretinin kırılacağı muhakkaktır. İnsanların rahat ettiği demokratik toplumların tesisi bu yolla tahakkuk edebilir.