M llî ve d nî konuların ayrımı yapılır mı?

ocuk aklı diyelim, sizde çocuk zihni, düşüncesi ve fikri anlayın. Çocuk aklı ilk eğitim ve öğretim tanışmaları, muhatabiyet ve öğrenmelerinde birbirine yakın önemli konuları net ve anlaşılır bir biçimde kavrayamaz. Ancak tek tek ve önemi/ehemmiyeti izah ve ispat edilerek anlatılır ve örneklendirilirse karıştırmadan anlar ve köklü şekilde anlatılır.

Kudsî, manevî ve millî, vatanî konularda çocuklara anlatım ve izah yapılırken eğitim ve öğretim kurallarına uygun hür şekilde aktarma yapılarak, tek tek anlatıldıktan ve öğretildikten sonra birlikte söz konusu edilmesi ve anlatılmasın da bir mahsur olmadığı gibi faydaları da fevkalâde çok olacaktır.

Vatanını ve bayrağını önemseyecek bir çocuk zihnine; vatan ve bayrak için gerekirse hayatlar feda edilir ve ölünür; bunu bizlere Allah emrediyor ve dinimiz de öğretiyor tarzında bir yaklaşımın, fevkalâde faydalı ve başarılı bir eğitim olacağını ifade etmek isterim.

Çocuklarımıza evlerinin varlığı ve kabullenişi gibi vatanın varlığı, önemi ve kutsallığı öğretilmeli. Aynı şekilde bağımsızlığın, bayrağın ve millet olmanın en birinci lâzım olan dinî ve kudsî kavramlar ışığında millî olan her düşünce, fikir ve gayeler, hedeler ve tanımlar muhakkak bir şekilde bağımsız olarak öğretilmelidir. Çocuk hangisini daha önce öğrenir, anlar ve kavrarsa, diğerini kafasında, zihninde, aklında bütünleştirecektir.

Demek ki çocuk çok inançlı ve imanlı görülmelidir. Ve de çocuk en büyük vatanperver ve vatansever kabul edilerek bunlara göre kendisine davranılmalıdır. Ki, çocuk “oldu, aldı ve kabul ettikleri” konularında merakını sarfetsin, öğrenmeye gayret etsin ve sorsun. İkna edilecek şekilde izahları dinleyebilsin.

Şu anlayış kesinlikle terk edilerek çocuklarımıza yaklaşılmamalıdır. “Efendi daha küçük…”, “Bu konular büyükler için…”, “Onlar küçük daha böyle konulardan anlamaz…”, “Bu konuları büyüyünce biz anlatırız…”, “Siz okula gidince bu meseleleri öğretirler”, “Vatandan, millilikten ben bir şey anlamıyorum, sen ne anlarsın…”vb. ifadeler çocuklarımızın en iyi öğrenme zamanlarında –çocukluklarındaverilmemiş oluyor.

Bizler vatan ve millîlik konusunda çocuklarımıza muhatap olabilmek için kendimizi yetiştirmeli ve bilgi hazinemizi doldurmalıyız ki onlara hem örnek olalım hem de her bakımdan millî ve vatanî düşünceleri açık ve net olarak anlatalım.

Eğer millî ve vatanî düşünceler, fikirler ve gayeler, hedeler konusunda kendimizi yetiştiremez ve mükemmel bilgilere sahip olamazsak; hem çocuklarımıza muhatap olmamalıyız, hem de başka faktörlerden elde edilen bilgiler noktasından çocuklarımızın öğrendiklerini de tenkit etmemeliyiz, çünkü bizler sebep oluyoruz.

Bebeklikten itibaren dinî, millî, vatanî ve kültürel bilgiler duygusal ve hissi de olsa her kademe yaşa göre hazırlık yapılarak verilirse 12-13 yaştan itibaren kimse dizlerini dövmez ve ah, vah, keşke diyemez. Çünkü sizler boş bırakırsanız menfi-müsbet muhakkak bir dolduran çıkar ve çocuklarımızı elimizden çalarak alır.