Elli yaşındayız

Seninle doğduk Yeni Asyam, seninle yaşadık ve yaşıyoruz. Sen de 50 (elli) yaşındasın ben de. Seni tanımadan önceyi yaşamak saymıyorum. Seninle doğduk biz. Risaleleri seninle tanıdık.

Çünkü sen bizlere yol gösterdin, Risale-i Nur’un medyadaki dili oldun. Yolundan sapmadın, saptırmadın. İşte dosdoğru yol bu, dedin. Mihenge vurduk altın çıktın. Tarttık firesiz tastamam geldin. İncindin, incitmedin. Kırıldın, kırmadın. İftiralara, hakaretlere, şerlilerin şerlerine uğradın, ama hiçbir zaman karşılık vermedin. Kaleyi defalarca içten yıkmaya uğraştılar yıkamadılar. Çünkü sen, İnayet-i İlâhiye altındaydın.

Bazen dertlendik, derdimize çare oldun. Kafamıza sorular takıldı, cevabını sen de bulduk. Önümüze ilmî bir konu geldi, dinî bir mesele soruldu. Sanki sana sorulmuş gibi cevabını verdin.

Yeniden okuma alışkanlığını bu millete sen kazandırdın.“gayemiz Vatan Sathını Bir Mektep Yapmaktır.” parolasıyla hareket ettin. İlk defa ceplerimize senin kitapların girdi. Çocuklarımız Can Kardeş’le büyüdü, kızlarımız, hanımlarımız Bizim Aile ile ailenin kutsallığını öğrendi. Gençlerimiz, Genç Yaklaşım’la sefahatın bataklığına düşmediler. Köprü, ilme irfana köprülük yaptı.

Bizler de; dinî-millî, tarihî romanları, tarihin şeref levhalarını, ilim-teknik ve ilahiyat serilerini okuyarak dosdoğru istikametle bugünlere geldik.

Sana minnet borcumuz var Yeni Asyam. Bu borcu ödemek zorundayız. Sahipsiz değilsin. Meyveli ağaç taşlanır derler. 50 yıldır taşlandın ve hâlâ da taşlanman devam ediyor. Üzgünüz, üzülüyoruz, ama dimdik de ayaktayız. Duâlarımızdan da eksik etmiyoruz.

Sen yaşa Yeni Asyam, yaşa ki bu milletin doğruya, hakka, hakikata ihtiyacı var.

Sen yaşa ki; adalete, hürriyete, meşverete, cumhuriyete ihtiyacımız var. Bu ihtiyacı sen karşılıyacaksın, Yeni Asya’m.