Şevk veren sohbetler

B ildiğimiz üzere Risale-i Nur Külliyatı’nda neşredilen on dört eserin üçü lâhikalardan oluşmaktadır. Risale-i Nur eserlerinin her biri başlı başına bir şaheser olması ve bir şevk unsurudur. Okudukça okuyasımız gelmesi buna delildir. Bununla beraber, Nur Talebelerinin Risale-i Nurlar'ın yazılma ve neşredilmesi döneminde kendi aralarında sohbetleri, Üstadları Bediüzzaman ile yazı yoluyla mektuplarla ilgilenmeleri, bizzat Bediüzzaman tarafından “lâhikalar”a alınmıştır. Bu eserler, Barla Lâhikası, Kastamonu Lâhikası ve Emirdağ Lâhikası olarak üç kitaptır. Lâhikaların asıl adı Yirmi Yedinci

Mektuptur.

Lâhikalar içtimaî noktada her okuyana ders hükmündedir. Zübeyir Gündüzalp bu lâhikalar hakkında, “Üstadımız Risale-i Nur’un meslek ve meşrebini lâhikalarda sarihan ve vazihan ve mücmel olarak yazmıştır. Meslek ve meşrep düsturlarıyla kalen, halen, ilmen ve kalemen meşgul olan ve ihlâsla cehd eden vartaya düşmez” 1 demiştir. Nur Talebeleri bu mektupları okumaya ihtiyaç duymuşlardır.

Üstadımız Bediüzzaman ise bu konuyla alâkalı, “Hakikaten Yirmi Yedinci Mektubun fıkraları çok faydalıdırlar. Ehemmiyetli, tatlı, hoş, güzel manalar, dersler, teşvik ve teşci eder hisler vardır. Ben kendim onlardan tatlı istifade ediyorum, tembel olduğum zaman bana ehemmiyetli bir teşvik kamçısı oluyor” 2 der. Bu sebeple her okunduğunda şevk ve feyiz husûle getiren mektupları içtimaî hayatımıza bir çok faydası olur düşüncesiyle okumalı ve diğer okuduğumuz Risale-i Nur’un imanî bahislerinden ayırt etmeyerek, not alarak, yazarak, inceleyerek okumalı ve okunmasına çalışmalıyız.

Kaynaklar: 1- Zübeyir Gündüzalp (İbrahim Kaygusuz, Yeni Asya Neşr. s. 355). 2- Barla Lâhikası s. 461.