Saraylar ve ölüm

“Kadınlar, oğullar, yığın yığın biriktirilmiş altın ve gümüşler, salma atlar, davarlar ve ekinler gibi nefsin şiddetle arzuladığı şeyler insanlara süslü gösterildi. Bunlar dünya hayatının geçici menfaatleridir. Halbuki varılacak güzel yer Allah’ın katındadır.”

(Âl-i İmran 14)

Şimdi hayal edin! Lüks bir sarayda yaşıyorsunuz, sarayınızda her şey var, arabalarınız, uçağınız, atlarınız, uşaklarınız, hizmetçileriniz, güvenlikçileriniz, bağınız, bahçeniz ve dünyada istediğiniz her şeye sahipsiniz.

Bir gece siz derin uykudayken geç saatlerde kapınız çalıyor, o kadar hizmetçinin, yardımcıların, uşakların olduğu evde kimse kapıyı açmıyor. Zil sesine daha fazla duyarsız kalamıyor ve pijamalarınızla kapıyı siz açıyorsunuz. Kapıda polisler, sizin giyinmenize izin vermeden, hiçbir şey söylemenize fırsat vermeden, açıklama bile yapmadan sizi yaka paça alıp götürüyorlar. Neler hissederdiniz?

Korkunç değil mi?

Mal mülk, para, koskoca saray, yardımcılar, güvenlik görevlilerinin bile işe yaramadığını görüyorsunuz.

Üzülür müsünüz? Kızar mısınız? Hırslanır mısınız? “Adalet! Adalet!” diye mi bağırırsınız?

İşte ölüm de aynen böyle! Azrail meleği geldiği zaman, işi yavaştan almayacak. Sizi beklemeyecek. Vedalaşmanıza izin vermeyecek.

Öyleyse bizler, Azrail meleğinin, gece gündüz, gençlik, zenginlik demeden ansızın gelişine hazırlıklı olmalıyız. Her an Allah’a kavuşmaya hazır olmalıyız.

“Ahiret nimeti karşısında dünya nimeti, sizden birinizin parmağını denize batırması gibidir. O parmak denizden ne kadar su ile döner, ona bir baksın!” (Tirmizî, Zühd, 15)