İslâmın getirdiği adalet

İslâm mücahitlerinin Bedir seferine çıkarken 70 develeri, iki de atları vardı. Develere ikişer, üçer, dörder kişi nöbetleşe biniyorlardı. Peygamberimiz (asm) bir deveye Hz. Ali (ra), Mersed b. Ebi Mersed veya Zeyd b. Harise ile sırayla bindiler. Yürüme sırası Peygamberimize (asm) gelince,“sen bin! Biz senin yerine yürürüz!” dediler. Peygamberimiz (asm) ise, “Siz yürümekte benden daha güçlü değilsiniz! Ecir ve mükâfat konusunda da, ben sizden daha müstağni, ihtiyaçsız

1 değilim!” buyurdu.

Bu hareketiyle Resûl-i Ekrem (asm), İslâm’ın getirdiği adalet ve eşitlik

düsturunu, her şeyden önce kendi nefsinde uyguluyordu.

Peygamberimiz (asm); Ebu İnebe Kuyusu yanında, Kays b. Ebi Sa’saa’yı yayalar/piyadelere çavuş tayin etti ve ona Müslümanların sayılmasını da emir buyurdu. O da onları orada durdurup saydı ve Resûlullah’a (asm) tekmil verdi. Muhacirlerden 90, Evs Kabilesinden 60, Hazrec Kabilesinden 174 olmak

2 üzere toplam 324 kişinin ismi sayılmıştır.

Peygamberimiz (asm), ilk toplanma yerinden ayrıldıklarında mücahitlerin haline bakarak “Allah’ım! Onlar yayadırlar! Sen onları bindir! Onlar çıplaktırlar! Sen, onları giyindir! Allah’ım! Onlar açtırlar! Sen onları doyur!”diyerek duâ etti.

Peygamberimizin (asm) duâsı, Bedir zaferiyle kabul buyurulmuş oluyordu.

Müşriklerin yardımları da kabul edilmiyor

Bedir’e giderken çok enteresan olaylar yaşanmıştır. İşte onlardan birisi ganimet için çarpışmak isteyen Hubeyb’in Müslüman olması olayıdır. Resul-i Ekrem (asm) cihad yolunda iken bile Müslüman olmayan birisinin yardımını kabul etmiyordu. Ama onu kovmayıp aşağılamıyor ve ona İslâm’ı tebliğ etmekten de geri durmuyordu. Bir insanın imanının kurtulmasının ne kadar önemli olduğunu buradan anlamaktayız.

Olay şöyle gelişiyor:

Peygamberimiz (asm) Akîk Vadisine vardığında, Medinelilerden Hubeyb b. Yesaf ile Kays b. Muharris Peygamberimize (asm) yetiştiler. Hubeyb çok cesaretli, savaşçı bir adamdı. Her ikisi de henüz Müslüman olmamışlardı. Peygamberimiz (asm), Hubeyb’i -miğferiyle yüzünü saklamış olmasına rağmen- tanıdı. Hubeyb Peygamberimizin (asm) devesinin yularından tuttu. Peygamberimiz (asm), Hubeyb ile Kays b. Muharris’e kimlerle yola çıktığını sordu. Onlar da“biz, kavmimizle birlikte, ganimet için çıktık. Hem biz, kavmimizin bulunduğu bir savaşta bulunmayışımızdan da utanırız” dediler. Peygamberimiz (asm) onlara Müslüman olup olmadıklarını sordu. Onlar Müslüman olmadıklarını söylediler. Peygamberimiz (asm), “Biz, müşriklere karşı, müşriklerden yardım istemeyiz! Öyleyse geri dön! Ben asla bir müşrikten yardım alamam!” buyurdu.

Hubeyb geri döndü. Sonra, bir ağacın yanında, Peygamber Efendimize (asm) tekrar gelip ve ilk defa söylemiş olduğu sözü söyledi. Peygamberimiz (asm), ona“sen Allah’a ve Resûlune iman ediyor musun?”diye tekrar sordu. Hubeyb, “Hayır!” deyince “Öyleyse geri dön! Ben bir müşrikin bana yardım etmesini istemem!” buyurdu. Hubeyb geri döndü.

Peygamberimizin (asm) Beyda’da bulunduğu sırada ona tekrar yetişti ve ilk defa söylemiş olduğu sözünü tekrarladı. Peygamberimiz de (asm) yine ona aynı soruyu sordu. Hubeyb “Evet!” deyince, Peygamberimiz (asm), “Öyleyse, bizimle birlikte yürü,

3

git!” buyurdu. Hubeyb Bedir’de büyük yararlıklar gösterdi. Arkadaşı Kays ise, Müslüman olmadığından geri döndü. Resul-i Ekrem’in (asm), Bedir’den dönüşünde o da Müslüman oldu.

Allah yolunda hizmetin güzel sonuçları anlatmakla bitmez.

İhlâslı olabilmek…