Filler, filolar ve semavî tokatlar

“Fil olayında Ebrehe’ye karşı Kâbe neden savunulmadı?”

FFil ordusu

illerle donanmış ordusuyla Kâ’be’yi yıkmaya gelen Ebrehe’nin helâk edilişinden bahseden Fil Sûresi, Kur’ân’ın 105. Sûresidir. Meali şöyledir: “Rabbin fil ashabına ne yaptı görmedin mi? Onların planlarını boşa çıkarmadı mı? Onların üzerine pişkin tuğladan yapılmış taşlar yağdıran sürü sürü kuşlar salmadı mı? Sonuçta Allah onları yenilip ezilmiş ekine çevirdi.”

Yıl 570. Resulullah’ın (asm) dünyaya teşrifinden bir yıl kadar önce… Hazret-i İbrahim’den (asm) bu yana hacıların ziyaretgâhı olan Kâbe, yüzyıllardır zaten putların ve putperestlerin uğrak yeri olmanın verdiği hüzün ve talihsizlik içindeyken… Yeni bir faciayla karşı karşıya kalıverdi.

Yerle bir edilecek, hıyanete uğrayacak! Yıkılacak ve insanların Beytullah’a teveccühü kırılacak! Yıkılacak ve dünyanın tek adamının hevesleri putlaştırılacak!

Yemen valisi Ebrehe, Kâbe’ye olan hürmeti kırmak ve kendi heva mabedini putlaştırmak için San’a’da Kulleys adında büyük bir katedral yaptırdı. Katedral’de altın dâhil birçok mücevheri kullanarak hacıların ilgisini çekmek istedi. Ardından bir tanıtım seferberliği başlattı, bütün bölgelerde dellâllar çağırttı ve hacıların ve insanların Kâbe yerine Kulleys’i ziyaret etmelerini istedi.

kâbe’nin BIR sahibi var

Fakat insanlar bu zengin katedrali ziyaret edip tavaf etmek şöyle dursun, kimse merak edip ilgilenmedi. Herkes yine Kâbe’ye gitmeye, Kâbe’yi tavaf etmeye, Kâbe’yi büyük ve kutsal görmeye devam etti.

Ebrehe, emir komuta etmenin verdiği güçle, gücün ve kudretin verdiği cesaretle, cesaretin verdiği zehirlenmeyle, zehirlenmenin verdiği gözü karalıkla dehşetli bir plân çevirdi. Güçlü bir orduyla Kâbe’yi yerle bir edecekti.

Orduyu fillerle tahkim etti, en büyük fil mamut’u da beraberine aldı, Mekke yakınlarına kadar geldi, burada konakladı. Mekkelilerin yüz kadar devesini gasp etti.

Bu esnada Resulullah (asm) henüz doğmamıştı. Mekke’nin reisi Peygamber Efendimiz’in (asm) dedesi Abdulmuttalip bulunuyordu. Abdulmuttalip, Hazret-i İbrahim’den (as) kalan Hanif dinine mensuptu. Putperest değildi. Develerinin gasp edildiğini öğrenince soluğu Ebrehe’nin karargâhında aldı. Ebrehe’den develerini istedi.

Abdulmuttalip develerini isteyince Ebrehe daha da gururlandı.

“Heybetinden seni bir adam sanmıştım. Ben ulu mabedinizi yıkmaya geldim. Sen ise develerinin peşindesin!” dedi.

Abdulmuttalip: “Kâbe’nin bir sahibi var Ebrehe! Ben develerimin sahibiyim! Kâbe’nin sahibi Beytini korur!”

Bu cevap üzerine çılgına dönen Ebrehe: “Kâbe’yi bana karşı kimse koruyamaz! Al develerini git!”dedi.

kuşların ZAFERI

Abdulmuttalip, Ebrehe’nin şerrinden Allah’a sığınarak develerini alıp götürdü. Mekkelilere de şehri terk etmelerini söyledi. Çünkü Mekke’liler putperestti. Kâbe’yi savunacak ne güçleri, ne cesaretleri, ne inançları, ne de Kâbe için ölmeye niyetleri yoktu.

Abdulmuttalip gözyaşlarına boğuldu. Bu yalnızlık, bu gariplik, bu inançsızlık, bu cehalet, bu karanlık katlanılır cinsten değildi.

Kâbe duvarına, Hacerü’l-esved’e yüz sürdü ve duâ etti:

“Allah’ım! Bu gün bizim, Senin mukaddes Beytini koruyacak gücümüz yok! İbrahim’in nurunun şahs-ı manevisi hürmetine, Sen, bu çapulcu sürüsünden Beytini, hizmetini, himmetini, gayretini koru!” diye yalvardı.

Cenab-ı Allah tarih boyunca nurunun şahs-ı manevisini, en zayıf anında, nice çapulculardan korumuştur!

Ertesi gün Ebrehe hücum emri verdi. Önde en büyük fil Mamut olmak üzere, bütün filleri Kâbe yönüne doğru sürdü. Fakat o da ne? Filler bir duvara toslamış gibi Kâbe yönüne bir adım bile atmadılar. Başka yöne doğru kaçıyorlar, Kâbe yönüne doğru asla gitmiyorlardı.

O sırada gökyüzünde sürü sürü kuşlar belirdi. Bir fırtına gibi gökyüzünü dolduran Ebabil kuşları, ağızlarındaki taşları fırlatarak daha oracıkta Ebrehe ordusunu perişan etti, yenilmiş çiğnenmiş ekin sapına çevirdi.

Bu sûre, bu gün de semavî dinine ihanet eden medeniyetçilerin başına semavî bombalar inmesine işaret ediyor.