ÖLÜM DEVAM EDER

Dünya bir misafirhane ve imtihan yeri olduğu halde çoğumuz bunu unutur ve “Ebedî olarak burada yaşayacakmış gibi” davranırız. Hele son yıllarda galet perdesi o kadar kalınlaşmış ki yine çoğumuzu ölüm dahi uyandıramıyor. En büyük nasihat ölüm olduğu halde her gün artan ölümlerden yeteri kadar ders, ibret ve nasihat alabiliyor muyuz?

Galet perdesinin kalınlaşmasında ‘sanal âlem’in de büyük payı vardır. Artık ölüm ve sonrası üzerine konuşmak ve ibret almak yerine ‘ölüm sebepleri’ni konuşuyoruz. Her ne kadar ‘Hayat devam eder’ denilse de ölüm de tartışmasız bir gerçek olarak devam ediyor.

Bilindiği ve hatırlanacağı üzere Peygamberimiz (asm), “Lezzetleri tahrip edip acılaştıran ölümü çok zikrediniz” diye ümmetine tavsiyelerde bulunmuştur. Günümüzde ise lezzetlerin tahrip edilmesi ve dolayısıyla ölümün zikri pek de hoş karşılanmıyor. Neredeyse cenazelerde dahi ölümü konuşmaz hale geldik. Çünkü ölümü konuşunca, ölüm sonrası, kabir, ahiret hayatı ve hesap gününü de konuşmak icap edecek.

Bütün dünyayı etkisi altına alan koronavirüs salgını artık ölüm sebeplerinin başında zikredilmeye başlandı. Bir iki derken, her gün bu sebeple ölenlerin sayısı yüzleri aştı. Elbette başka hastalıklar gibi bu da bir sebep. Sadece sebebi konuşup ‘sebepleri de Yaratan’ı ve ölüm sonrasını konuşmamak akıl kârı mıdır?

Virüs salgını sebebiyle vefatlar o derece çoğaldı ki, artık hemen herkesin bir tanıdığı ya da yakını bu sebeple vefat etmiş durumda. Gazetemizin eski idarecileri arasında yer almış Nur Talebelerinden de vefatlar yaşandı. Yönetim Kurulu eski üyelerinden Ali Kanıbir ve yine Yönetim Kurulu eski Başkanı Ömer Yavuzyiğit Ağabeyler de bu sebeple vefat edenler arasında yer aldı. Bu vesileyle camiamıza ve ağabeylerimizin yakınlarına başsağlığı diliyoruz.

Bir aya yakındır Rize’deki hastanede önce normal serviste, sonra yoğun bakımda tedavi altında olan kayınvalidem Emriye Şahin de bu sebeple vefat edenler (24 Kasım 2020) kervanına katıldı. İman ehli için ölümün bir terhis teskeresi olduğunu biliyoruz. Allah rahmet eylesin, kayınvalidem sadece çocuklarına değil, “Ümmeti Muhammed”e duâ ederdi. Çayeli’ndeki evi camiye bitişik haldeydi ve bilhassa mübarek geceleri camide ihya etmeye ve Ramazan’da da teravihleri camide cemaatle kılmaya dikkat ederdi. Evini, camiye yakın olduğu için çok sever ve başka yere taşınma teklilerini kabul etmezdi. Son yıllarda yürüme zorluğu çektiği için çok zarurî bir durum olmadıkça evden dışarı çıkmazdı. Salgına karşı da bilinen tedbirler alındığı halde yine de bu hastalığa yakalandı ve ölüm sebebi bu oldu. Mekânı Cennet olsun inşallah.

Bu vesileyle vefat eden bütün ağabey, akraba ve dostlarımıza bir defa daha Allah’dan rahmet diliyoruz. Cennette buluşmak duâsıyla...