İsmail Yeken’e rahmetler

’li senelerdeki talebelik günlerimiz

başkaydı. Siyasete, bugünkü gibi çok fazla rağbet yoktu. Ve bizler, o günlerin talebeleri, öz kardeşten daha yakın bir muhabbet fedâisi idik. İşte, o günlerden, talebelik arkadaşlarımızdan İsmail Yeken de, âhiret yolculuğuna çıktı.

İsmail kardeşimiz, aslen Karslı olup, Ankara Siyasal Bilgiler Fakültesinde (Mülkiye) okuyordu. Talebeliğimiz zamanında sık görüşürdük. Mezuniyetten sonra, herkes bir tarafa dağıldı. Ama o Ankara’da kalmayı tercih etti. Doğma-büyüme ve bütün tahsil hayatı Ankara’da geçen ben, hiç aklımın köşesinde yokken, kalkıp Erzurum’a gitmiştim. O zamanlar, böyle teknolojik haber ağı yoktu. Onun için de, birbirimizle eski irtibatımız zayılamıştı. Ancak, ben Ankara’ya geldikçe görüşür, hâlleşirdik.

İsmail kardeşimiz çok beyefendi, mubarek ve sessiz bir kardeşimizdi. Her ne kadar ayrı beldelerde bulunsak da, birbirimizi tâkib ediyorduk. Mülkî idâreye (kaymakamlık) pek yanaşmadı. Ama devletin çeşitli kademelerinde üst seviye idarecilik yapmıştı. Yine talebelik arkadaşlarımızdan, diş hekimi İdris Çamlıbel kardeşimizle, kız kardeşinin evlenmesi neticesi bir akrabalığı da olmuştu. O devirdeki arkadaşların tesis ettiği bir kooperatifte beraber olmuştuk. Sonradan, o da, ben de, kooperatif hakkımızı devretmiştik.

Bundan birkaç sene evvel, üstadımızın talebelerinden Tahirî Mutlu ağabeyin torunu ve dedesinin ismini taşıyan Tahirî Güzel kardeşimizle beraber, o zamandaki talebe arkadaşlarımızı bir araya getirmek için, “70’ler Ankara” watsab grubunu tesis etmiştik. Çok güzel irtibatlarımız oluyordu. Hatta hiç unutulmayacak bir güzel hatıra olarak kalan, Ankara fidan dershanemizde, yüz kişiyi mütecâviz, yemekli bir buluşma bile yapmıştık. Çok güzel oldu. Kırk küsûr senedir birbirini göremeyen arkadaşların birbirine, hasretle, muhabbetle sarılmaları, hüzünlenmeleri görülmeye değer bir manzaraydı. O grubta da haberleşiyorduk. Sonradan dağılan grubumuzun üyelerinden; Lâtif Şengül, Sabahaddin Boyacı, Abdulmalik Atom ve Erol Çınar’dan sonra, İsmail kardeşimiz, beşinci vefat eden arkadaşımızdı. Hanımı bir müddettir rahatsızdı. Onunla çok alâkadar oluyordu. Geçtiğimiz senelerde o vefat etti. İsmail kardeşimiz de, bir hastalığa dûçar oldu. En son, birkaç ay evvel görüşüp, malûmat almıştım. “Dua edin kardeş” diyordu. Geçen hafta rahatsızlığı artarak, yoğun bakıma girdiği, 4 Temmuz 2022 tarihinde de vefat haberini aldık. Allah rahmet eylesin, ailesinin, akrabalarının ve arkadaşlarının başı sağ olsun. İnşâallah, çektiği hastalıklar, onun günahlarına keffâret olup, cennete uçmuştur İsmail kardeşimiz.