Bayram deyince...

Bana benden yakın olan, Uzak etme beni Sana. Canım Sana olsun kurban, Kurban olmak yeter bana.

A.Y.

Bayram deyince neler neler hatırlar insan. Bazen çocukluğumuza döneriz, yeni papuçlarımızı yastığın altına koyup yattığımızı, sabah erkenden kalkıp dedemizin veya babamızın elinden tutup bayram namazına gittiğimizi, dönüşte büyüklerin elini öperek aldığımız şekerleri ve bayram harçlıklarını hatırlarız. Sonra, kurbanlık olarak alınan koyunu renkli kurdelalarla süslediğimiz, elimizle beslediğimizi, kesilmeye giderken nasıl da üzüldüğümüz aklımıza gelir. Sonra büyüklerin,“bu koyun bizi sırat köprüsünden geçirecek, o da cennette bizimle olacak” sözleriyle teselli bulduğumuzu hatırlar, nerede o eski bayramlar”diye iç geçiririz.

Bayram deyince eskiye dair çok güzel hatıralar hatırımıza gelir de, bayramların asıl mânasını ve mahiyetini çok defa gözden kaçırırız. Bayram bir ibadettir, sevinçtir, mutluluktur, kalplerdeki kirden arınmaktır, bir çocuğun başını okşamaktır, vuslattır, iyiliktir, hayırdır, hasenattır...manevi kazanç günleridir. Amel defterimizin günah sayfalarını silip, sevap ve hasenatla doldurma fırsatıdır.

Bayram paylaşmaktır deriz de, neyi paylaşacağımızı pek bilmeyiz. Paylaşmak deyince, kestiğimiz kurbanın etini fakir fukaraya da bir miktar vermek aklımıza gelir. Halbuki bayramlarda paylaşacaklarımız sadece kurban etinden ibaret değildir. Bayramlarda paylaşacağımız o kadar çok şey var ki...

Evvela, gönülde olanı paylaşmak gerekir. İnsanın gönlünde sevgi vardır, merhamet vardır, gam ve keder vardır. Bayram sabahı karşılaştığımız bir insana selam vermek, bir çocuğun başını okşayıp sevgi göstermek, hüzünlü bir insanın halini sorup derdini paylaşmak, bayramların bize getirdiği güzelliklerdir. Bayramlarda yakın akraba ve komşularımızla bir araya gelip, sevinç ve kederlerimizi paylaşmalıyız. Hergün asansörde, kapı önünde karşılaşıp da selamlaşmadığımız, adını dahi bilmediğimiz komşularımız mevcut. Kimbilir içlerinde ne kederli, sıkıntılı, perişan halde olanları vardır da bizim onlardan haberimiz yoktur. İşte bayramlar bugünler için vardır. Büyük küçük, zengin fakir demeden, komşumuzun kapısını çalıp, halini hatırını sormak, bir derdi kederi, ihtiyacı var mı öğrenmek, onlarla sohbet edip tanış olmak, bayramların bize getirdiği güzel hasletlerden bazılarıdır.

Bir çoğumuzu annesi veya babası, veya her ikisi de rahmet-i Rahmana kavuşmuştur. Onların da dostları, ahretlikleri vardır. Bunlara “ata dostu” deriz. İşte bu ata dostlarını ziyaret edip, ellerini öpmek, hallerini hatırlarını sormak da bayramlarda yapmamız gereken bir vecibedir. Ata dostlarını ziyaret, kendi anne babamızı ziyaret etmek demektir. Bayramlar işte bize bunları hatırlatmalıdır.

Bayram deyince, sıla-i rahim akla gelmelidir. Sıla-i rahim, insanın doğup büyüdüğü, akraba ve dostların bulunduğu, geçmişlerimizin defnolunduğu topraklar demektir. Oralarda bulunan varsa anne, baba, kardeş; onlar yoksa, akraba komşulara giderek bayramlaşmak, geçmişlerimizin kabirlerini ziyaret edip dualar etmek, bayramların getirdiği güzellikerdir.

Dostlarımın, milletimin ve İsâm âleminin kurban bayramını tebrik ediyor, huzura, rahmete ve mağfirete vesile olmasını diliyorum.