Yuvalarımız, sığınağımız

Sığınağımız ve bİr nevİ cennetİmİz olan Aİle HAYATı manasını YİTİRDİĞİNDE Toplumsal çöküş yaşanır ve nesİller Tehlİkeye Gİrer.

Zeynep Aksoy - FATMA Demİr Gülay nurbanu Şİmşek - HALİDE keçelİ

Aile hayatı ve saadeti; üzerinde çokca konuşulan, hakkında kitaplar yazılan, bir çok sempozyum, panel ve TV programlarına gündem olan ve önemini asla yitirmeyen temel bir meseledir. Buna yönelik sivil toplum kuruluşları, vakılar, dernekler, okullar, belediyeler, cemaatler hatta son dönemde sosyal medya üzerinden birçok kişi ve kurumlar çalışmalarını sürdürmekteler. Hülasa bu alanda topluma yönelik hizmetler ve bununla birlikte uzmanlıklar çoğaldı, yaygınlaştı ve birçok danışmanlık merkezleri açıldı.

Peki neden böyle oldu? Niye bu kurumlara, bu çalışmalara ve uzmanlara talep ve ihtiyaç ziyadeleşti?

Toplumun aile hayatına karşı farkındalığı mı arttı da kendimizi sürekli geliştirmeye çalışıyoruz? Ya da aile hayatının esaslarında ciddi bozulmalar, hücumlar var da çözüm mü arıyoruz?

Biz de bu sorular muvacehesinde nazarlarımızı yuvalarımıza çevirdik ve risale-i Nur ışığında dar dairelerimizden birisi olan hane dairemize hasr-ı nazar eyledik. İstifadeye medar olması duasıyla..

TAHASSÜNGÂH NEDİR?

“Bu sene inzivada iken ve hayat-ı içtimaiyeden çekildiğim halde bazı Nurcu kardeşlerimin ve hemşirelerimin hatırları için dünyaya baktım.

“Benimle görüşen ekseri dostlardan, kendi ailevî hayatlarından şekvalar işittim. ‘Eyvah!’ dedim. İnsanın hususan Müslümanın tahassüngâhı ve bir nevi cenneti ve küçük bir dünyası aile hayatıdır. Bu da mı bozulmaya başlamış dedim. Sebebini aradım.

“Bildim ki: Nasıl, İslâmiyetin hayat-ı içtimaiyesine ve dolayısıyla din-i İslâma zarar vermek için gençleri yoldan çıkarmak ve gençlik hevesatıyla sefahete sevk etmek için bir iki komite çalışıyormuş. Aynen öyle de bîçare nisa taifesinin gafil kısmını dahi yanlış yollara sevk etmek için bir iki komitenin tesirli bir surette perde altında çalıştığını hissettim.

“Ve bildim ki: Bu millet-i İslâma bir dehşetli darbe, o cihetten geliyor.”

Hanımlar rehberi 1934 yılında yazılıyor. O zamanda da yine şimdi olduğu gibi aile hayatlarından şekvaları işitiyoruz. Ve Üstadımızdan tâ 90 yıl önce ona “Eyvah!” dedirten bir nidayı duyuyoruz. Peki, bu haykırış nedendi? İnsan, ne zaman eyvah derdi? Bir kaybediş, elden çıkış ve fark ettiğinde geriye dönüşün olmadığı durumlarda söylüyorsak eğer EYVAH’ı, o halde yuvalarımıza ne olmuştu?...

Gizli ve dinsiz birkaç komitenin perde altında yaptığı çalışmalar neticesi olarak; tahassüngâhlar bozulmaya başlamış, taife-i nisanın GAFİL kısmı yanlış yollara sevk edilmeye başlanmıştı.ve bu millet-i İslama dehşetli bir darbe bu cihetten geliyordu ki EYVAH!!!

Sığınağımız ve bir nevi cennetimiz olan aile hayatı manasını yitirdiğinde toplumsal çöküş yaşanır ve nesiller tehlikeye girer. İşte gelişmiş dediğimiz Batı dünyası Avrupa bunun bir örneği. Hollanda’da 2000 yılında eşcinsel evlilikleri resmî olarak uygulanmaya başlandı. zamanla dalga dalga diğer Avrupa ülkelerinde yayıldı. Tehlike şu ki, bu anlayış bizim ülkemizde de resmiyette olmasada cinsel tercih ve yönelimler olarak ses vermeye başladı.

Şimdi ise Avrupa’da android evlilikler konuşulmaya başlanmış ki bu gerçekten insanlığın akıbeti için çok korkunç...

Hal böyleyken; bu ahlâksızlık ateşinin kıvılcımları evimizin saçaklarına sıçramadan bizler ne yapabiliriz? Himmetlerimiz ve gayretlerimiz nerede? Çakıl taşları hükmünde olabilecek ve görenek belasına kurban verebildiğimiz ilişkilerimizde mi boğuluyoruz? Yoksa tahassüngâhımıza açılmış hücumun farkında mıyız? Niyet ve nazar mahiyet-i eşyayı tağyir eder. Bu gayeyle niyet ve nazarlarımızı tazeleyerek evliliğe giriş yapalım.

EVLİLİKTE FARKINDALIK

Yuvalarımızın tahassüngâh olması için evliliğimize ve aile hayatımıza dair nazarı şuurumuzu, yani farkındalığımızı arttırmamız gerekiyor.

Nazarımızı değiştirince farkındalığımızı arttıracak birçok unsur bulabiliriz. Burada üç tanesini zikredeceğiz. Öncelikle biliyoruz ki, kâinat esma-i İlahiye’nin tecelligâhıdır. risale-i Nur’da ifade edildiği gibi, “Tenevvü-ü eşya tecelliyatı esmadandır.” Herşey esma-i İlahiye’nin ayinesi iken bizim evliliğimiz hangi esmaya ayine?

Burada iki esmayı birlikte okumaya çalışalım.

1. “RAB” ismi, “Terbiye eden, derece derece kademeli olarak kemale erdiren” manasındadır. Hanelerimiz, Cenab-ı Hakk’ın rab isminin en azam tecelligâhlarından birisidir. Birbirimizin eliyle terbiye edildiğimizin farkında olmalıyız. Terbiye denince aklımıza ilk gelen ekseriyetle “Çocuk Terbiyesi” oluyor.

Peki, terbiye edilen sadece çocuklar mıdır?

Hayır. rab isminin muktezasıyla nefislerimiz her an terbiye ediliyor. Vazife-i fıtrıyemiz olan her dairede terbiye ediliyor oluşumuzu unutmamalıyız. Evlat, eş, anne, komşu v.s.. hangi vasıla olursak olalım nefislerimiz terbiye ediliyor. Ayette de ifade edildiği gibi, “Biz sizi canınızla, malınızla, evlatlarınızla, eşlerinizle imtihan ederiz.” Bu noktada eşimiz ya da evlatlarımız her kimin eliyle olursa olsun yaşadığımız sıkıntılarda nazarımızı “RAB” ismine çevirmeliyiz. Evlerimizin birer medrese olduğu hakikatını nazarlarımızdan kaçırmamalıyız. Hatta Üstadımızın tavsiyesi üzerine “Medrese-i Nuriye’ye” çevirme gayreti içerisinde olmalıyız. Nasıl ifade ediyor hatırlatmış olalım: “Her bir adam eğer hanesinde dört beş çoluk çocuğu bulunsa kendi hanesini bir küçük medrese-i Nuriyeye çevirsin. Eğer yoksa, yalnız ise, çok alâkadar komşularından üç-dört zât birleşsin ve bu heyet bulundukları haneyi küçük bir medresei Nuriye ittihaz etsin. Hiç olmazsa işleri ve vazifeleri olmadığı vakitlerde, beş on dakika dahi olsa Risale-i Nur’u okumak veya dinlemek veya yazmak cihetiyle bir miktar meşgul olsalar, hakikî talebe-i ulûmun sevaplarına ve şerelerine mazhar oldukları gibi, İhlâs Risalesinde yazılan beş nevi ibadete de mazhar olurlar.”

2- Evliliklerimizde okumamız gereken diğer bir esma ise “EHAD” ismidir. Ehad ismi her insanda ayrı ayrı tecelli ettiği gibi, her evlilikte de ayrı ayrı tecelli etmektedir. Kısaca mana olarak Ehad, “Cenab-ı Hakk’ın herşeyi tek ve özel yaratmasıdır.” Ehad isminin tecellisiyle her evlilik de tek ve yektadır.

Her evliliğin nimetleri farklı sıkıntıları farklıdır. Kendine mahsustur, hususidir. Bu cihetle evliliklerin kıyaslanması yanlıştır. Bir evlilikte tiryak olan başka bir evlilikte zehir olabilir. Her evliliğin güçlü yanları da vardır zayıf yanları da. Hiç tefekkür ettik mi bizim evliliğimizin güçlü yanları ve zayıf yanları nelerdir?

Birbirimize karşı şeffaf olunması... Bir tartışma sonrası ilişkinin hemen normale dönebilmesi... Sıla-ı rahim’in kuvvetli olması... Aile içi istişarenin (ki çok önemlidir) yapılabiliyor olması v.b. güçlü yanlarımız olabilir.

zayıf yanlarımızı da bunların eksiklikleri olabilir. Her birimiz kendi dairemizde nicelerini sayabiliriz. Evliliğimize bu cihetle bir nazar edip güçlü yanlarından kuvvet alıp, zayıf yanlarını da beslemeliyiz.

Üstad, ehl-i imanın güçlü yanlarını nazara verip oradan kuvvet alın, diyor. Hatta bu birliklerin küreleri birbirine bağlayan zincirler kuvvetinde olduğunu söyler.

Biz bu çalışmayı hazırlarken Uhuvvet ve İhlas risalelerindeki düsturları nazara alıp aile hayatımızda tatbik etsek ilişkilerde çıkabilecek tüm sorunların çözülebileceğini farkettik.

Ekseriyetle okumalarımız ehl-i iman ve daha dar dairede Nur Talebeleri arasındaki ihlas ve uhuvvet düsturlarını anlamak üzere oluyor. Ancak en küçük dairemiz olan hanelerimizde de düstur haline getirmek hiç şüphesiz tahassüngâhımızı kuvvetlendirecektir. Bu nazarla tekrar bu risaleleri dikkatle ve teenni ile okumanızı şiddetle tavsiye ederiz.

Evet, her bir aile, her bir evlilik, Ehad isminin bir ayinesi olunması hasebiyle tek ve yektadır ve kendi hususi şartları içerisinde değerlendirilmesi gerekir. Evliliklerimizde, güçlü yanlarından kuvvet alalım ki, zayıf yanlarında boğulup ümitsizliğe düşmeyelim.

Evliliğin iki kusurlu ve farklı insanın birlikteliği olduğunu unutmamalı. risalei Nur’da insanın bu mahiyeti net bir şekilde ifade edilmektedir.

İnsan nihayetsiz kusur ve acz ile yoğrulmuş, ihtiyaç sahibi fakr içinde bir varlık, bu mahiyette olan iki insanın birlikteliği de elbette hatasız ve noksansız olmayacaktır. Bunu baştan kabullenmek gerekir. Bu yüzden birbirimizin kusuratı karşısında tenkide değil tekmile, yani birbirimizi tamamlamaya çalışmalıyız. Ne diyor Üstadımız; “Çünkü nasıl insanın bir eli diğer eline rekabet etmez, bir gözü bir gözünü tenkit etmez, dili kulağına itiraz etmez, kalb ruhun ayıbını görmez. Belki birbirinin noksanını ikmal eder, kusurunu örter, ihtiyacına yardım eder, vazifesine muavenet eder. Yoksa o vücud-u insanın hayatı söner, ruhu kaçar, cismi de dağılır.”

Elbette eşlerin zaman zaman hatalı olduğu, acziyetlerini hissettikleri, noksan kaldıkları yerler, durumlar olacaktır. Uzmanlara göre de “Evlilikte yeterli olan bir vasıf, “İYİ” olmasıdır, mükemmeli yoktur.” Yine risale-i Nur’dan bir hakikat bu manada farkındalığımızı arttıracaktır. O da şudur ki; “Bazen hak, ehaktan ehaktır; hasen, ahsenden ahsendir. ‘Hüve hasen’ demeli ‘Hüve’l-hasen’ dememeli.”

Ne demektir bu her evliliği kendi şartları içinde değerlendirip en güzeli bulmak? Yoksa kıyaslamalarla vehmi ve hayali mükemmel evlilik ve bir eş arayışına girmek, elimizdeki mevcut “hasenden”, güzellikten mahrumiyete sebep olabilir. Elbette en iyisi, kendi şart ve durumlarımız içindekidir. Başka bir evliliğe, eşe göre değil. İmam-i Gazali’nin de dediği gibi “İmkânât dairesi içinde şu andaki durumdan daha güzeli, daha üstünü, daha mükemmeli yoktur” hakikati aklımızdan çıkmamalı. Kusurlarımız karşısında birbirimizi tenkid etmeden, noksanını ikmal ederek yardımlaşarak o ailenin hayatını, ruhunu muhafaza edebiliriz.