ŞAIR BURADA NE DEMEK ISTEMIŞ?

Vaktiyle, memleketin birinde, başkalarının sırtından geçinen bir adam yolda bir topluluğa rast gelir. Ziyafete çağırıldıklarını düşündüğü bu topluluğun peşine takılan adam, anlar ki yolculuk ettiği kimseler şairlerdir.

Şair kâfilesi ziyafetin verileceği saraya gelir. Şairler sırasıyla övgü dolu şiirlerini sultana takdim ederler ve ödüllerini alırlar. Şiirini takdim etmeyen tek bir kişi kalmıştır.

Sultan, bu aylak adama seslenir: “Haydi bakalım, sen de şiirini oku.”

Adam sultanın bu isteğini, “bendeniz şair değilim efendim” diye reddeder.

Sultan, şaşkınlık ve öfkeyle, “peki ya sen kimsin” diye sorunca, adam Şuara Suresinden bir ayete de atıla, sultanın hoşuna gidecek şu cevabı verir:

“Sultanım, ben Allah’ın, haklarında, ‘şairlerin peşine ancak azgın kimseler takılır’ buyurduğu o azgın herilerden biriyim…”

Bugünkü köşe yazımız, kalemini altın şıngırtısının hizmetine veren şairler ile onların peşine takılanlar hakkında.

Cahiliye döneminde şairler halk tarafından büyük bir hürmet gördüklerinden, Araplar, kabilelerinden güçlü bir savaşçı çıkmasındansa, meziyetli bir şairin çıkmasını tercih ederlerdi. Çünkü o dönemde şöhret şiirle yayılıyordu.

Teşbihte hata olmasın, cahiliye döneminde şairler, dönemin basın yayın organı gibiydiler.

İşte Şuara Suresinde, cahiliye dönemindeki şairler de konu edilmiştir. Tefsir âlimlerinden İbn-i Kesir, ilgili ayetleri tefsir ederken, cahiliye dönemi şairlerinin özelliklerini özetle şöyle tarif eder:

“Şiirlerinde şehevi duyguları harekete geçiren konulara yer verirler. Şiiri, kendi menfaatleri için övgü ve eleştiri aracı olarak kullanırlar. Bugün ak dediklerine yarın kara diyebilirler. Şiirlerinde asabiyetçi unsurlar yer alır.”

Şimdi soralım: Günümüzün gazetecileri, sultandan bir kese altın almak için ona övgüler dizen, kalemiyle sultanın düşmanlarını yerden yere vuran, bugün ak dediğine yarın kara diyen, şehevi ve milliyetçi duygulara hitap eden türden sözler yazan cahiliye dönemi şairlerine benzemiyorlar mı?

Doğrusunu elbette Allah bilir. Ancak şunu söylemeliyiz ki günümüz gazetecileri, basınyayın ve medya çalışanları, Şuara Suresindeki

bu ayetin bugün doğrudan muhatabıdır.

Yanlış anlaşılmasın. Maksadımız toptancılık yapmak değil. Zira ayetin devamında, “Ancak iman edip iyi işler yapanlar, Allah’ı çokça ananlar ve haksızlığa uğratıldıklarında kendilerini savunanlar başkadır” denilerek istisna getirilmiş.

Bu yazımız, dün ak dediğine bugün çekinmeden kara diyebilen yandaş medya ve iktidar trolleri ve bilerek ya da bilmeyerek onların peşine takılanlar için.

Ayette böyle kimseler, “haddi aşan” ve “azgın kimseler” olarak tarif ediliyor. O halde siyasi görüşü sebebiyle iktidarın propagandasını yapan gazete ve televizyonları takip eden kardeşlerimize de buradan seslenelim:

Okuyup izledikleriniz menfaatleri için kalemlerini iktidarın hizmetine vermişler. Siz, siyasi görüşünüzü okşuyor diye o kalemlerin her yazdığını alıp kabul etmeyin. Mihenge vurun, tahkik ve teyit edin. Onların peşine takılıp da Allah’ın bu hitabına muhatap olmaktan sakının.

“Bu dünyanın güzellerinde vefa yok” diyen Şair Fuzuli’ye kulak verin:

“Ger derse Fuzuli ki güzellerde vefa var, Aldanma ki şair sözü elbette yalandır…”