ધનારકર્ાં લગ્ન કેર્ નહીીં?

વહ

ન્દૂ િમાજમાં લગ્ન એક િંસ્કાર માનવામાં આવે છે, જ્ાવ્ત, પ્ાં્ત આધાદર્ત પરંપરા અનુિાર લગ્ન ્થ્તા જોવા મળે છે જેમાં ક્યાંક ્થોડી પરંપરા પણ અલગ પડ્તી જોવા મળે છે.

લગ્ન વખ્તે મુહૂ્ત્ષ જોવામાં આવે છે ઉપરાં્ત આપણે ત્યાં કે્ટલાક દદવિો એવા પણ હોય છે જેમાં લગ્ન યોજા્તા ન્થી પરં્તુ ક્યાંક બદલા્તી વવચારિરણી અને િંજોગ અનુિાર ્થોડો ફેરફાર કોઈ પ્ાં્તમાં ્થ્તો ક્યાંક જોવા મળી જાય છે.

લગ્ન બાબ્ત ત્રણ જેઠ માિ, વર જ્યેષ્ઠ િં્તાન અને કન્યા જયેષ્ઠ િં્તાન હોય ્તો ત્રણ જેઠની આ વા્ત લગ્ન કર્તી વખ્તે ઘણા ્ટાળ્તા હોય છે, ઉપરાં્ત, ચા્તુમા્ષિ, શ્ાધિ પક્ષ, અવધક માિ, હોળાષ્ક્ટ, ધનારક, મીનારક, ગુરુ શુક્રના અસ્્ત વગેરે જેવી બાબ્તો ને ધ્યાનમાં નવકો્ટી એ્ટલે હાલના નવ કરોડ રૂવપયાનું દાન કયુું હ્તું.

હાલમાં ગોપાળરાવની િા્તમી પઢે ી મદં દરનું િચં ાલન કરે છે. આ મદં દર હવલે ી જોવું છે અને ્તને મો્ટાભોાગનું બાધં કામ લાકડાનું છે જમે ાં િદું ર કો્તરણી જોવા મળે છે.

મદં દર પદરિરમાં બે ફુવારા છ.ે મદં દરમાં શ્ીગણશે જી અને અન્ય દેવ-દેવીની સ્્થાપના કરાઇ છે. ગોપાળરાવે વાડીના મદં દર ઉપરા્તં વશનોરમાં વિવધિ વવનાયક ગણશે અને રાજમહલે રોડ પર શ્ી વિધિના્થ ્તમે જ મબંુ ઇ અને અન્ય

લઈ લગ્ન દદવિો આવ્તા હો્તા ન્થી.

ધનારાક એ્ટલે િૂય્ષનું ધન રાવશમાં ભ્રમણ હોવું, િૂય્ષ એક માિ એક રાવશમાં ભ્રમણ કરે છે જે વનરયાન પધિવ્ત મુજબ ૧૬ દડિેમ્બર આિપાિ ધન રાવશમાં પ્વેશ કરે છે, ધનારાકને કમુર્તા ્તરીકે પણ ઓળખાય છે.

ધનારાકમાં લગ્ન ન કરવા બાબ્ત કે્ટલાક વવદ્ાનોએ પો્તાના મ્ત જણાવ્યા છે એ્ટલા મા્ટે લોકો આ માિમાં કોઈ પણ શુભો પ્િંગે લગ્ન જેવી બાબ્તો કર્તા ન્થી અને ભોવક્ જેવા કયયો પિંદ કર્તાં હોય છે.

એક માન્ય્તા મુજબ આ માિ દરવમયાન મહાભોાર્તનું યુધિ ્થયું હ્તું. જેમાં ખૂબ જાનહાવન અને આંકરાં્ત વા્તાવરણમાં િજા્ષયો હ્તો જે્થી લોકો માંગવલક કાયયો કર્તા ન્થી અને ભોવક્ પિંદ કરે છે.

ધન રાવશ એ્ટલે ગુરુની રાવશ છે. જેમાં િૂય્ષના ભ્રમણ ્થવા્થી આ રાવશનો માવલક ગુરુ વધુ ્તેજ બને છે જે ગુરુના સ્્થળે ્થઇ 21 ગણપવ્ત મદં દરની સ્્થાપના કરી હ્તી. આ મદં દરની િાજં ની આર્તી િમયે શરણાઇ વગાડવામાં આવે છે. એ ્તને ી પરંપરા છે. અહીં મગં ળવાર ્તમે જ વવનાયક ચો્થ, િકં ષ્ટિના દદવિે લોકો મો્ટી િખ્ં યામાં આવે છે. અહીં બાધા રાખનારની મનોકામના પરૂ ી ્થાય છે એમ મનાય છ.ે

વડોદરામાં જ દાદં ડયા બજાર રોડ પર વિવધિવવનાયકનું પરુ ાણંુ મદં દર આવલે છે, ત્યાં પણ ભોાવવક ભોક્ો ભોારે આસ્્થા ધરાવે છે. કાય્ષ વવદ્ા, વેદ જેવી બાબ્તો પર વવચારશીલ બનાવે છે મા્ટે માનવની વવચારિરણી આ બાબ્તે વધુ ્તેજોમય બની શકે છે મા્ટે આમ ફક્ત વેદ, વવદ્ા,

એ લાકડું છોલાયું ન હો્ત ્તો ્તેની કોઇ દકંમ્ત ન હ્તી. ત્યારે એ માત્ર લાકડું હ્તું, ત્યારે એ માત્ર પથ્્થર જ હ્તો. એ લાકડું કદાચ બળ્તણમાં પણ જ્તું રહે ્તે, પણ એને કોઇએ િુંદર ઘા્ટ આપ્યો ત્યારે એ મંદદરનો ્થાંભોલો બની વર્યો િુધી મંદદરની છ્તને ્ટકાવી રાખનાર મોભોી બન્યો છે. એ્ટલે એનું મહત્વ વધી ગયું, પણ એના મા્ટે એને િુંદર બનવું પડ્ું, અને િુંદર બનવા, કામ આવવા છોલાવું પડ્ું.

આમ માણિે િુંદર બનવા, જીવનમાં કામ આવવા છોલાવું પડે, ઘડાવું પડે એ વગર િહેલાઇ્થી મહત્વ મળ્તું ન્થી. વાંિલા વડે િુ્થાર જેમ લાકડાની ગાંઠો છોલી નાખે છે, ્તેમ ્તમારા રાગ-દ્ેર્, અહમ્, વવગેરે દોર્ોને છોલી નાખવા પડે, ત્યારે િુંદર ્થવાય છે અને પછી જ એને કાયમ મા્ટે મહત્વ મળે છે. એ ્થાંભોલો વર્યો િુધી છ્ત ્ટકાવી રાખે છે, એ મૂવ્ત્ષ યુગો િુધી પૂજાય છે પણ એના મા્ટે એને બેડોળ પથ્્થર કે લાકડામાં્થી ઘડાઇને િુડોળ બનવું પડ્ું છે, આ જ ્તો જીવનનું રહસ્ય છે.

યોગ જેવી બાબ્તોને પ્ાધાન્ય આપવું ્તેવું કે્ટલાકનું માનવું છે.

ધનુરમાિ એ વવષ્ણુ ભોગવાનની ભોવક્ મા્ટે શ્ેષ્ઠ કહ્ો છે જેમ કે ચા્તુમા્ષિ, અવધક માિ, આ માિ દરવમયાન લગ્ન જે માંગવલક કાય્ષ ગણાય છે ્તેને બદલે આધ્યાષ્ત્મક કાય્ષ જેવા કે વ્ર્ત, પૂજા, પાઠ, દક્ત્ષન, દાન વગેરે કરવા્થી પુણ્યબળની વૃવધિ ્થાય છે ્તેવી પણ માન્ય્તા રહેલી છે.

લગ્ન જેવી બાબ્તમાં પાદરવાદરક, પ્ાં્તીય બાબ્તોની વવચારિરણી ખૂબ જોવા મળે છે જે પો્તાના કુ્ટુંબના વડીલ કે વવદ્ાનોના માગ્ષદશ્ષન મુજબ વનણ્ષય કર્તા જોવા મળ્તા હોય છે અને આજના બદલા્તા િમયની વવચારિરણીમાં િંજોગોને આધીન વનણ્ષય લે્તા જોવા મળે છે લગ્ન બાબ્ત ધાવમ્ષક અને પારંપદરક કે પ્ાં્તીય બાબ્તોનો અમલ ્થ્તો જોવા મળે છે, પણ એકંદરે લગ્ન જીવન િુખમય નીવડે એ વા્ત વવશેર્ માનવામાં આવે છે, જેમાં ઈશ્વર, પદરવારના આશીવા્ષદ અને શુભોેચ્છકોની શુભોેચ્છાઓ રહેલી હોય એ વા્ત અગત્યની છે.