પૂરિશ્રર્નૈંȏ ફળ જ ર્ીઠુંંȏ હોય છેે

એકાં ખડે તૂ હાતો, એ ઘણો ગારીબ હાતો, તનાે ી —ાસે થોડી Šમેીના હાતી, એ ખડે ીનાે તમેે ાથȏ ી Šે કાંઇં મેળે તમેે ાȏ સખં થે ી —ોતાનાા —દિરવાારનાંȏ ગાŠં રાના ચાલુંાવાતો હાતો. ક્યારકાંે મેશ્ં કાંલુંે ીઓ ઊભાી થતી —ણ ભાગાવાાના —ર શ્રાદ્ધાા રાખી મેહાનાે ત કાંરતો એટલુંે Šરૂરી —સૈ ા મેળી રહાતે ા અનાે તકાંલુંીફે દેરૂ થઇ Šતી.

એકાં વાાર એ ખતે રમેાȏ Šતો હાતો, ત્યારે રસ્તામેાȏ એકાં વૃદ્ધા સ્ત્રોી બભાે ાના —ડલુંે ી જોઇ. ખડે તૂ નાંȏ હૃદેય દ્રવાી ગાય,ંȏ તણે સ્ત્કાંીનાે ઊચાȏ કાંીનાે એકાં વૃક્ષ નાીચાે સવાં ડાવાી અનાે નાજીકાંમેાથȏ ી —ાણી લુંઇ આવાી તે સ્ત્રોીનાા મેંઢાંા ઉ—ર —ાણી છેાટ્યુંȏ ,ંȏ Šથે ી સ્ત્રોી ભાાનામેાȏ આવાતી Šણાઇ, ખડે તૂ એ ડોશેીનાે થોડંȏ —ાણી —ીવાડાવ્ય.ંȏ થોડી વાારે એ વૃદ્ધાા ભાાનામેાȏ આવાી અનાે ખડે તૂ નાે કાંહા,ે બટે ા, તંȏ મેારી સવાે ા કાંરી મેનાે જીવાતદેાના આપ્યંȏ છે,ે —ણ તારા ઉ—કાંારનાો હુંં બદેલુંો વાાળી શેકાંંુ તમેે નાથી, તમેે છેતાȏ મેારી —ાસે મેારા ગારું એ આ—લુંે ી એકાં વાંટી છે,ે તે તનાે આ—વાા મેાગાંȏ છેંȏ અનાે એકાં વાંટી સાલ્લાાનાા છેડે થે ી છેોડી —લુંે ા ખડે તૂ નાે આ—ી.

—છેી સ્ત્રોીએ કાંહ્યું;ȏ “જો આ વાંટી ખબૂ દિકાંમેં તી છે,ે એ સાચાવાી રાખŠ,ે અનાે જ્યારે તકાંલુંીફે —ડે ત્યારે એવાનાી —ાસે તંȏ Šે મેાગાીશે તે તનાે મેળી રહાશેે .ે આ વાંટીનાો ઉ—યોગા એ રીતે એકાં Š વાાર કાંરી શેકાંાશે.ે બીજી વાાર થઇ શેકાંશેે નાહાં. મેં —ણ તનાે ો ઉ—યોગા કાંયો નાથી, સાચાવાી રાખી છે.ે એટલુંે ખરા અણીનાા સમેયે Š તનાે ો ઉ—યોગા કાંરŠ.ે ”

ખડે તૂ ખશેં થતો ઘરે ગાયો, અનાે વાંટી ઠાકાંે ાણે મેકાંૂ ી દેીધાી. બીજા દિદેવાસે ખડે તૂ જિવાચાાયɖં કાં,ે આ વાંટી મેારા જિમેત્રો સોનાીનાે બતાવાી જોઉ.ં

અનાે એ સોનાી —ાસે ગાયો, એ વાંટી અગાȏ નાે ી બધાી વાાત સોનાીનાે કાંરી. સોનાીએ કાંહ્યું;ȏ “આŠે આ વાંટી મેકાંૂ ી જાવા, હુંં ચાકાંાસણી કાંરીનાે કાંાલુંે —ાછેી આ—ીશે.”

ભાોળો ખડે તૂ વાાત મેાનાી ગાયો. બીજા દિદેવાસે ખડે તૂ એ વાંટી લુંવાે ા સોનાી —ાસે ગાયો, સોનાીએ એ વાંટી Šવાે ી Š બીજી વાંટી બનાાવાીનાે ખડે તૂ નાે આ—ી દેીધાી. ખડે તૂ એ વાંટી લુંઇ ઘરે ગાયો.

આ તરફે સોનાીનાે થયંȏ કાં,ે આ વાંટીનાા ચામેત્કાંારનાી ખાતરી કાંરી જોઇએ. અનાે રાત્રોે એ વાંટીનાે કાંહ્યું;ȏ મેારા ઘરમેાȏ સોનાાનાો વારસાદે વારસાવાો. અનાે તરત Š ઘરમેાȏ સોનાાનાો ધાોધામેાર વારસાદે વારસ્યો. ધાડાધાડ —ડતા સોનાા નાીચાે —લુંે ો સોનાી દેબાઇ ગાયો અનાે મેરી ગાયો.—લુંે ો ખડે તૂ વાંટી લુંઇ ઘરે ગાયો —છેી વાંટી —ત્નીીનાે આ—ીનાે કાંહ્યું;ȏ ‘લુંે આ મેકાંૂ ી રાખ, ખરી મેશ્ં કાંલુંે ી ટાણે કાંામે લુંાગાશે.ે Šરૂર —ડશેે ત્યારે વાંટી —ાસે મેાગાી લુંઇશે.ંȏ જોકાં,ે એ વાંટી બીજી હાતી એ ખડે તૂ નાે ખબર ના હાતી.’

ખડે તૂ તો રોજિŠદેȏ ા જીવાનામેાȏ વ્યસ્ત રહાતે ો, —દિરશ્રામે કાંરતો, અનાે ભાગાવાાના —ર શ્રાદ્ધાા રાખતો, એટલુંે એનાી ખતે ી સારી —ાકાંતી. મેહાનાે તનાા કાંારણે ક્યારયે એનાે તકાંલુંીફે —ડી નાહાં, એટલુંે વાંટી જિવાશેે વાાત Š ભાલુંૂ ાઇ ગાઇ. આમે —દિરશ્રાનાનાંȏ ફેળ મેીઠાંȏ હાોય છે.ે લુંોભા કાંે લુંાલુંચાનાંȏ ફેળ કાંદેી સારુȏ હાોતંȏ નાથી. શ્રામેથી મેળલુંે ટકાંે છેે અનાે શેાજિȏ તથી ખાઇ શેકાંાય છે.ે લુંોભા કાંે ખોટી રીતે મેળે વાલુંે ધાના ટકાંતંȏ નાથી અનાે તે ખરાબ —દિરણામે આ—ે છે,ે મેાટે જીવાનામેાȏ સખં ી થવાા —દિરશ્રામેનાો કાંોઇ જિવાકાંલ્— નાથી.