Beachd Ailein

NÌ AMADAN SAM BITH buaireadh ach ’s e duine glic a nì sìth!

Saoilidh mi gum bheil an abairt sin a bhiodh cho bitheanta aig mo sheanair cho fìor an-diugh ‘s a bha i riamh, agus tha i tric nam inntinn is mi ag èisteachd le iomagain ri buamastaireachd Dhòmhnaill Trump agus Kim Jong-un a’ bagairt air a chèile mar dhà dhamh aig àm dàrach. Bhiodh an dealbh èibhinn mura b’ e an cumhachd a th’ aig an dithis sin mar cheannardan dhùthchannan a dh’fhaodadh cogadh a ghairm agus an saoghal as aithne dhuinn a sgrios.

‘S e mo bheachd gum bheil dà sheanfhacal a bhiodh iomchaidh mar stiùir dhan leithid. Gheibh sìth sìth, ach gheibh caise cothachadh. Nuair as lugha naidheachd ‘s ann as motha an t-sìth!

Chan eil teagamh nach eil cumhachd a’ dol gu cinn chuid de luchd-riaghlaidh, agus poilitigs, agus aig amannan bidh iad a’ dìochuimhneachadh nan geallaidhean a thug dhan dreuchd iad agus na dleastanasan a th’ aca dhan cuid sluaigh gu lèir. Chan eil mi idir ag àicheadh an fheum a th’ aig dùthchannan fa leth air feachdan dìon a ghleidheadh, oir tha eachdraidh agus seanfhacal eile a’ toirt dearbhadh gu leòr dhuinn air gliocas deisealachadh den t-seòrsa. Am fear nach glèidh na h-airm san t-sìth, cha bhi iad aige ‘n àm a’ chogaidh.

Nuair a thig e gu sìth a ghleidheadh agus cogadh a sheachnadh tha feum air fìor ghleustachd dhioplòmasach agus feumaidh eòlaichean a thèid an sàs ann an leithid de chòmhraidhean eadar-mheadhanach an cuid bheachdan pearsanta air eachdraidh is dol-a- mach gach taobh a chur an dàrna taobh is iad a’ feuchainn ri rèite a steidheachadh. Ge b’ e dè cho èalaidheach ‘s a dh’fhaodadh e bhith, gabhaidh aonta a ruigheachd, agus bidh cuimhne aig mòran air còrdaidhean eachdraidheil mar Phrìomhaire Israeal Yitzhak Rabin a’ crathadh làimhe le Yasser Arafat, ceannard a’ PhLO, aig an Taigh Gheal ann an Washington ann an 1993.

Ged a tha cuid den bheachd gur e beul brèagha gun bhrìgh a bh’ anns