Beachd Ailein
Gu cinnteach tha dreach an fhoghair air tighinn air an dùthaich, agus ged a bhios sinn an dòchas ri beagan aimsire mhath air a’ bhliadhna fhathast tha sinn gu nàdarra dualach a bhith a’ tòiseachadh ri smaoineachadh romhainn gu geamhradh. Ged nach eil e ’s dòcha cho fìor èiginneach ann am beatha a’ mhòr-shluaigh an-diugh, beagan ghinealaichean air ais bha gleidheadh stòras beathachaidh a’ gheamhraidh, dha daoine agus ainmhidhean, deatamach da-rìribh agus na phrìomh amas ro dheireadh an fhoghair. ’S cinnteach gur e sin a dh’fhàg seirbheisean taingealachd foghair cho cudromach ann am beatha choimhearsnachdan cuideachd, is daoine a’ toirt buidheachas airson buannachd an cuid saothrach fhèin agus an toradh a bh’ aca ma seach airson làithean dorcha a’ gheamhraidh. Ged nach robh am facal dealbhachadh ga chleachdadh aca mar a th’ againn air leithid seo an-diugh bha plana-beatha aig daoine gun teagamh sam bith, plana a bh’ air fàs à eòlas agus cruadal bith-beò far an robh sluagh ann am bochdainn bhorb leantainneach. Cha robh aca ach mar a ghlacadh iad air muir a bha bitheanta cunnartach, agus mar a bhuaineadh iad air criomagan talmhainn corrach air tìr. Bha beatha làitheil na dleastanas dhòrainneach, ach bha tuigse ann gun dèanadh lìonmhorachd làmh an obair na b’ fhasa agus bha co-obrachadh agus earbsa an càch a chèile mar chleachdadh stèidhichte.
Mar a bhiodh dùil, ’s cinnteach, an-diugh tha gluasadan an t-saoghail mhalairteach sa bhitheantas air an dealbh bliadhnaichean rolàimh, le tuairmse air cosgaisean agus cuimse air na buannachdan ionmhais as treasa a ghabhas. Agus ged a tha e àbhaisteach a bhith a’ faicinn beagan airgid dìon ga chumail ma seach air eagal ’s nach tachair cùisean mar a bha dùil is dòchas, feumar aideachadh gum bheil feallsanachd dealbhachaidh air a stèidheachadh air amasan soirbheachaidh, seach call. Saoilidh mi gum bheil sin nas fhìora buileach a thaobh ionnsaighean cogaidh, far nach eil e coltach gun tèid armachd sam bith an sàs le dùil nach buannaich iad. Chan eil sin ge-tà na leisgeul iomchaidh sam bith dha mar a tha air tachairt aig port-adhair Chabul is mìltean de luchd-taice nan dùthchannan siar a bha an sàs an Afganastan fad chòrr air fichead bliadhna gan trèigsinn ’s an iomairt armaichte sin caillte. Ciamar as urrainn dhuinne dòrainn nan daoine sin a thuigsinn is iad fhèin ‘s an luchd-gaoil an cunnart am beatha fo amasan borb dìoghaltais an Taliban, agus ciamar as urrainn dha ceannardan poilitigeach agus airm nan dùthchannan sin an co-dhùnaidhean agus ghnìomhan a dhìon? Bhiodh abairt aig mo sheann neach-teagaisg Calum MacLeòid, ann an Àrd-sgoil Phort Rìgh, nach biodh seanailear math a’ teicheadh bho bhlàr uair sam bith, gur ann a bhiodh e a’ tionndadh agus a’ caismeachd air adhart!
Ach a’ cur eirmseachd an dàrna taobh, tha fhios gum bheil còir aig teisteanas mhoralta a bhith na bhunait air poilitigs agus obair-airm dhùthaich shìobhalta sam bith, agus far nach eil sin a’ tachairt nach saoil sibh gum bheil fèin-spèis mhòr-shluagh na dùthcha sin air a shuarachadh!