Drogi Krzyżowej

Przyzwyczajeni jesteśmy, że stacji Drogi Krzyżowej jest 14. Powszechnie tyle jest w kościołach. Również w Jerozolimie pielgrzymi, przemierzając tę samą drogę, którą Chrystus niósł krzyż, zatrzymują się 14 razy. Jedynie w niektórych kalwariach, na „dróżkach” bywa po kilkadziesiąt stacji. Taką szczególną współczesną „kalwarią” jest Droga Krzyżowa z 19 stacjami. Zbudowana w miejscu szczególnym.

„Przeprośną Górką” nazwali warszawscy piesi pielgrzymi wzgórze w Mstowie, kilkanaście kilometrów od Jasnej Góry, z którego pierwszy raz mogli zobaczyć wieżę jasnogórskiego sanktuarium. Zatrzymywali się w tym miejscu, by zrzucić ciężary grzechów, symbolizowane przez niesione kamienie, następnie obmyć się w pobliskiej Warcie, by radośnie wchodzić Aleją Najświętszej Maryi Panny. Niedawno księża zakonni zbudowali na wzgórzu kościół Ośmiu Błogosławieństw, który stał się sanktuarium świętego ojca Pio. Ustawili na dużym leśnym terytorium Drogę Krzyżową z 19 stacjami, na dużym leśnym terytorium. Zawiera 19 stacji.

Tradycyjną Drogę Krzyżową, czyli rozważanie męki Pańskiej przy 14 stacjach, zaczął odprawiać święty Leonard, za zgodą papieża, w 1741 r. Papież w tymże roku zatwierdził to nabożeństwo dla wszystkich kościołów parafialnych. Nawiązuje ono do tradycji pielgrzymkowej odwiedzania miejsc, w których przebywał Pan Jezus. Znakiem zewnętrznym były zawieszone w kościele krzyżyki, wskazujące kolejne stacje. Święty Leonard osobiście umieścił krzyżyki w 571 kościołach we Włoszech, między innymi w rzymskim Koloseum.

Sama tradycja odwiedzania miejsc uświęconych obecnością Jezusa zaczęła się wkrótce po Zmartwychwstaniu. Apostołowie i uczniowie zbierali się najpierw w Wieczerniku, następnie udawali się do Ogrodu Oliwnego, przechodzili na Golgotę i schodzili do miejsca Grobu Pańskiego, gdzie Chrystus zmartwychwstał, następnie przechodzili do miejsca, z którego wstąpił do nieba. Przez cały czas odmawiali modlitwy, a w miejscach, gdzie się zatrzymywali, wspominali wydarzenia z życia Jezusa.

Szczególnie uroczyście wyglądały coroczne procesje z okazji święta

Paschy. Zaczynały się w Niedzielę Palmową – dzień Jezusowego wjazdu do Jerozolimy, a kończyły w oktawie Wielkanocnej. Procesje prowadził biskup jerozolimski. Odwiedzano kolejno wszystkie miejsca. Z opisu pielgrzymującej z Hiszpanii (w latach 382–384) królowej Egerii, która wzięła udział w całych uroczystościach paschalnych, wiadomo, że w tych miejscach były już wybudowane w trzecim wieku kościoły, z których największym był kościół Zmartwychwstania. W nich odbywały się nabożeństwa, podczas których czytano Ewangelie i modlono się Psalmami. Uczestniczyli w nich mieszkańcy Jerozolimy oraz przychodzili liczni wierzący z okolicznych miejscowości oraz pielgrzymi z bardzo daleka.

Gdy Palestynę opanowali muzułmanie, a krucjaty nie zdołały odzyskać miejsc świętych, ustały pielgrzymki, natomiast w Europie zaczęto budować kalwarie z dróżkami i stacjami Drogi Krzyżowej.

Współcześnie są odprawiane różne rodzaje Dróg Krzyżowych. Na Przeprośnej Górce zostały dodane trzy stacje na początku i dwie na końcu. Jest ich w sumie 19.

1. Wjazd Jezusa do Jerozolimy; 2. Wieczernik; 3. Ogród Oliwny; 4.

Jezus na śmierć skazany; 5. Jezus bierze krzyż na swoje ramiona; 6. Jezus pierwszy raz upada pod krzyżem; 7. Jezus spotyka swą matkę Maryję; 8. Cyrenejczyk pomaga nieść krzyż; 9. Weronika ociera twarz Pana Jezusa; 10. Jezus drugi raz upada pod krzyżem; 11. Pan Jezus upomina płaczące niewiasty; 12. Jezus trzeci raz upada pod krzyżem; 13. Jezus z szat odarty; 14. Pan Jezus do krzyża przybity; 15. Pan Jezus na krzyżu umiera; 16. Pan Jezus zdjęty z krzyża i złożony na ręce Maryi; 17. Pan Jezus złożony do grobu; 18. Jezus zmartwychwstał; 19. Wniebowstąpienie.

Dlaczego zostały dodane te stacje. Czy jest to tylko wymysł artysty czy może zawiera się w tym jakiś głębszy sens?

Dotychczasowe 14 stacji pokazują zdarzenia, które były źródłem niesamowitej męki i doprowadziły Jezusa do śmierci krzyżowej i do grobu. Wszystko działo się bardzo szybko, bo od późnego wieczora w czwartek (skazanie Jezusa na śmierć przez Piłata) do zachodu słońca w piątek (Pan Jezus złożony do grobu). Rozważania i modlitwy powodują wzruszenie, wywołane ogromem cierpień. Człowiek kończy Drogę Krzyżową i odchodzi smutny, jak z cmentarza. Nie doświadcza nadziei na lepszą przyszłość.

Dodane na początku nowe stacje ukazują królewską wielkość Jezusa i Mesjasza – wjazd do Jerozolimy. On otacza miłością swoich uczniów, mężczyzn i kobiety bez różnicy oraz wszystkich ludzi – wieczernik. Swoim zachowaniem w Ogrodzie Oliwnym Jezus pokazuje, że świadomie i dobrowolnie przyjmuje wolę Ojca niebieskiego, by ją dokładnie wypełnić, nawet gdy przyjdzie zapłacić cenę własnym życiem. Jezus przedstawia sens cierpienia, śmierci i pochówku w grobie.

Pełne wyjaśnienie dają dodane dwie ostatnie stacje – Jezusowe Zmartwychwstanie i Wniebowstąpienie. Udowadniają one, że śmierć nie jest końcem, lecz początkiem nowego, lepszego życia wiecznego. Doświadczył tego sam Chrystus. Skorzysta z tego każdy ufający Jezusowi. Każdy ma własną „drogę krzyżową”, od której nie ma ucieczki. Cel i szczęśliwe zakończenie wskazał Chrystus, przechodząc swoją drogę. Jest nim nadzieja powszechnego zmartwychwstania.

OJCIEC JERZY KARPIŃSKI