Nuut op die rakke

Twee gewilde boeke heruitgegee

OP JOU BEDKASSIE

BOEKE

Hoe gemaak as lesers steeds navraag doen oor twee van jou boeke, maar dis lankal reeds uitverkoop?

Die skrywer SD Fourie, van Franskraal aan die Strandveldse kus, sê sy kan net gevlei voel dat Protea Boekhuis pas haar gewilde Die lanternswaaier en Die dooies leef weer uitgegee het. “Ek het self net een eksemplaar van albei, en selfs dít wou iemand by my koop.”

Dié twee romans het onderskeidelik in 2011 en 2014 die eerste keer verskyn, al twee is op RSG voorgelees en Die lanternswaaier is ook in Nederlands vertaal. Haar jongste roman, Noorman, is in 2019 uitgegee.

Vir die heruitgawes moes sy weer saam met die redigeerder deur die boeke werk. “Die teks het nie veel verander nie, maar dit was soos om ’n ouer vrou weer mooi te maak. Alles was nog daar, net so effe verweer. Nou het die boeke nuwe rokke aan en vars grimering.”

Sy vertel waar die stories vandaan kom.

“In 1895 is die Dangerpoint-vuurtoring ingewy en die lig in die vuurtoring is deur die mooiste meisie in die Strandveld aangesteek. Dit was die historiese uitgangspunt. Die vuurtoring is gebou omdat die kus gevaarlik en berug was onder skeepslui van daardie tyd.

“Rondom legendes van strandjuttery, skipbreuke en opvarendes het ek ’n fiktiewe verhaal gebou: mooi meisie, skeepskaptein, strandjutterpa, en as agtergrond die streek met sy ongelooflike plantegroei, ou plase en hul spoke, al die vergange skeepswrakke en hul stories . . . Die feite is gegrond en behoorlik nagevors. Die storie is fiktief.”

Die dooies leef is die opvolgstorie.

“Maryna, die dogter van Sophie (Die lanternswaaier), en haar oppasser vertrek na die plaas Vissersdrift, naby Bredasdorp. Haar lewensverhaal strek oor die Tweede Wêreldoorlog en na die buiteland waar sy in die niet verdwyn.

“Hanna Bagiano, ’n agterkleinkind van Sophie, skryf haar proefskrif oor die genealogie van die Lourens-familie en kom te staan voor die geslagte lange Lourens-vloek.

“Die storie begin dus waar sy ’n pakkie uit die verlede ontvang. Ou dagboeke, liefdesbriewe en ’n geheimsinnige opdrag. Die historiese feite is ook gegrond; die storie fiktief.

“Ek het wel die voorreg gehad om die ware liefdesbriewe, geparste blomme en ’n paar foto’s te bekom. Die res het ek aan my verbeelding oorgelaat. My pa was ’n ongelooflike storieverteller en ek ’n ywerige luisteraar. Hy kon ’n storie mooi lieg. Ek is my pa se dogter.”

Die rede waarom skepe langs daardie kus gestrand het, klink soos ’n storie, maar dit is in die werklikheid die waarheid. Wel nie weens ’n lanternswaaiery nie – dít het SD uit haar duim gesuig ter wille van ’n goeie storie. “Strandjuttery” is ’n Nederlandse woord wat beteken om buit te maak van goedere wat van skepe afkomstig is en op die strand uitspoel.

“Met my navorsing oor die streek het ek op strandjuttery afgekom. Daar was ’n tekort aan lang dakbalke. Die pad na die Kaap was oor duine met dik bloksand, en voorraad vir ’n lewe op ’n afgeleë plaas was moeilik bekombaar. ’n Gestrande skip was ’n genade. Dekplanke, seile en roksmateriaal is opgeraap en gebuit alvorens die veldkornet opdaag.”

Dit was blykbaar in so ’n mate algemeen dat daar selfs in daardie tyd ’n proklamasie teen strandroof uitgevaardig is.

“Die lanternswaaiery om ’n skip wat reeds in die moeilikheid was strand toe te lok, was ’n verbeeldingsvlug. Die gebruik om vure op die hoogtes aan te steek om vir seevaarders aan te dui waar die land is, het wel bestaan. Hoekom nie ’n lantern regoor ’n gevaarlike rif swaai nie?

“Ek het self verlief geraak op dié verbeeldingsvlug en dit het perfek in my storie gepas.”

Op die oomblik werk SD aan ’n radiodrama.

“Ons het almal tydens inperking gesukkel om te konsentreer, en ek het besluit om breinoefeninge met ’n radiodrama te doen. Dit is afgehandel, en ek is besig met die finale afronding. Ek broei op ’n roman, maar of dit sal realiseer, is ’n ander vraag. Die kuikens pik nog nie.”

VYF DINGE WAT SD DIE AFGELOPE TYD VERSTOM HET

■ Hoe rooi die wildedagga en kankerbos gloei terwyl die wêreld en sy mense wegkruip.

■ Die aanpasbaarheid van Suid-Afrikaners. ■ Die vermoë van jong mense om buite die boks te dink.

■ Die ongelooflike vermoë van die natuur om te herstel.

■ Toe ek die eerste maal ná die verslapping van die inperkingsreëls gaan stap, het ’n tobie op my staproete nes gemaak en twee eiers gelê.

Ek was die indringer.