JACO GESELS
Bande, bakkies en die Bull Run
Hierdie uitgawe van WegRy is soos ’n lekker vleisbraaivuur iewers in die bos: Daar is oorgenoeg dinge om oor te stry – en ’n paar dinge wat jou ook lekker sal laat lag.
Maar kom ons begin by die mees opspraakwekkende ding: Die grootste veelterreinband-uitkloptoets wat nóg in SuidAfrika gehou is. As ek nou terugkyk na alles, was dit een moewiese projek wat ’n paar maande se reëlings, baie e-posse, telefoonoproepe, smeek, planmaak, tyd en sweet gekos het.
Ons was – om die minste te sê – nogal verbaas oor die reaksie van sommige vervaardigers wat geweier het om aan die toets deel te neem. Veral een vooraanstaande vervaardiger wie se bande loshande die duurste in die groep is, en wat onder baie mense as die veelterreinband beskou word. Uiteindelik het ons uit ons eie sak ’n stel van daardie bande gekoop sodat die toets volledig en relevant sou wees.
Die resultate het gewys waarom daardie vervaardiger lugtig vir ’n vergelykende toets was. Ek weet dat baie mense, myself inkluis, glo dat daardie spesifieke band beter sou vaar teen ’n laer banddruk. Maar wat dan van die ander 14 bande? Hulle sou mos óók beter gevaar het teen ’n laer banddruk?
Lekker stry!
Die ander uitkloptoets wat mense aan die praat gaan hê,
is die een oor die drie Chinese en een Indiese bakkie. Ek het hulle almal al gery en moet erken dat die jongste geslag van die minder bekende bakkies ál hoe beter begin raak. Maar hulle het nog ’n paar jaar voordat hulle sal kan kers vashou by die produkte uit Japan, Duitsland en Amerika. Nadat jy die toets gelees het, sal jy hopelik verstaan waarom.
Intussen hou hulle aan meeding op grond van goeie (en soms nie-heeltemalsulke-goeie) pryse, maar sal ons nog vir ’n hele ruk bly glo dat ’n bakkie van ’n gevestigde vervaardiger wat ’n jaar of twee, drie oud is, waarskynlik steeds ’n beter keuse vir ’n ryding is.
En dan is daar die Bull Run-artikel
waar jy oor al die manewales op Vosburg kan lees. Kyk, as jy nie vanjaar se Bull Run geniet het nie, is daar vir jou geen hoop nie. Dan moet jy maar die ligte afsit en jou sleutels by ontvangs ingee. Dit was my eerste Bull Run en dit was amper oorweldigend op ’n sintuiglike vlak. Ek bedoel, waar anders kan jy binne die bestek van vyf minute kennis maak met drie Elvisse, ’n groep “ArmBiere” uit die Midde-Ooste (ook bekend as Mpumalanga), ’n trop safaripakdraers en ’n spul mikênieks in ’n plat Ford Fairlane – en dit alles nog vóór ontbyt?
Vanjaar was die eerste werklike groot Bull Run waar 96 motors deelgeneem het (sommige motors het tot vier spanlede gehad) en ook baie toeskouers opgedaag het. Ons glo dat 100 deelnemende voertuie die realistiese perk is vir toekomstige Bull Runs en dat die potensiaal vir groei lê in die geleentheid vir toeskouers om saam te kom kamp en hierdie sirkus-op-wiele te beleef.
Maar as jy dan nie self daar kon gewees het nie, is Evan se artikel en foto’s die naaste wat jy andersins daaraan sal kom om die drie dae op Vosburg self te kan ervaar.
Die res van die tydskrif is die normale goed: enigiets van “Gie-gie, kyk nou net...” tot “... dan sny jy hom só en boor hom dáár...” en verwante sake. Soos die ou wat lus was om R3,8 miljoen te spandeer om ’n natnuwe Unimog om te bou in ’n kampeertrok wat lyk of dit ’n nuwe uitbreiding van Nkandla kan wees.
Desembermaand is hier, so sit terug in jou gunsteling leun- of kampstoel, sorg dat die koelboks nie té ver is nie en geniet die vrug van ons span se harde werk. En mag elkeen van julle en julle geliefdes ’n wonderlike feestyd hê.
Raait, maak vas die sitplekgordels. Hier gaat ons.