NEELS SE STOEPTENT
As dit gaan oor die ontwikkeling van die woonwabedryf, kan ons baie leer by Australië, sê Neels van Heerden.
Die waarde van die kampbedryf in Australië word op ongeveer AUS$19 miljard (dit is ’n verstommende R190 miljard) bereken, met toeriste uit China wat ongeveer 10% daartoe bydra. Dit is dus geen verrassing nie dat besoekers uit dié land vir die Aussies een van die marksegmente is met die grootste groeipotensiaal.
Onlangse navorsing wys byna 3 500 ondernemings in Australië lewer kampverwante produkte direk aan verbruikers. Dit sluit vervaardigers, invoerders, kleinhandelaars, werkswinkels en kampplekke in. ’n Geraamde 53 000 mense verdien hulle brood en botter in die Australiese kampbedryf. Net in 2015 is nagenoeg 23 000 woonwaens en ryhuise vervaardig. Dit is die hoogste produksiesyfer die afgelope 37 jaar. Vergeleke met SuidAfrika se ongeveer 110 000 woonwaens en 2 000 geregistreerde ryhuise is daar net minder as 590 000 in Australië.
Die Caravan Industry Association of Australia (CIAA) is ’n niewinsgewende bedryfsliggaam wie se visie dit is om ’n volhoubare kampbedryf te verseker. Die pilare wat hierdie visie ondersteun, sluit in bemarking, navorsing en drukgroepe wat op alle owerheidsvlakke gerig is.
Die CIAA spits hom ook toe op die akkreditasie van vervaardigers en verskaffers, om gehalte in vervaardiging, produkte en dienste te verseker. Die organisasie word deur ledegeld befonds en alle aktiwiteite is daarop gemik om lede se belange te bevorder. DIT IS PRYSENSWAARDIG dat die CIAA ’n aktiewe rol speel om kamptoerisme te bevorder en hy geniet die steun van woonwaverenigings in al 7 Australiese state.
Die organisasie moedig navorsing aan en verkoopspatrone van voertuie en internasionale besoekerspatrone en -gedrag word intensief ontleed. Lede van die CIAA kry omvangryke navorsingsverslae om te help met toekomsbeplanning. Trouens, ’n plan vir tot 2030 is al opgestel.
Die CIAA akkrediteer woonwaparke en bied bemarkingshulp aan ledeparke. ’n Wye reeks opleidingsprogramme, wat wissel van kliëntehantering en finansiële bestuur tot die onderhoud van kampterreine word op ’n deurlopende basis aangebied.
Kampeerders betaal nie ledegeld nie, maar vind baat by die CIAA se bedrywighede. Enige onderneming wat die CIAA-logo vertoon, verklaar sy toewyding tot uitnemende bestuur en diens.
WAT KAN ONS in Suid-Afrika uit die Australiese voorbeeld leer? Ons het nie naastenby die finansiële hulpbronne om so ’n liggaam te stig nie, maar iewers moet ons begin, en so gou as moontlik ook.
Die probleme by die Jurgensfabriek kan ons hele bedryf laat knak, en dit is opnuut ’n bewys dat die Suid-Afrikaanse kampbedryf kan baat vind by ’n verteenwoordigende liggaam.
’n Mens kan aanvanklike befondsing verkry deur ’n ooreenkoms waar alle vervaardigers van sleepvoertuie ’n klein bedrag in ’n ontwikkelingsfonds stort. Dalk is dit moontlik om ’n belastingvoordeel te beding.
Tans word te min woonwaens en ryhuise gebou, en kampplekke spartel al klaar om ’n wins te maak. Dus kan hulle nie tans genader word om skenkers of borge te wees nie.
’n Direksie van belanghebbendes in die kampeerbedryf kan aangestel word om die fonds te bestuur, en navorsers met ’n belangstelling in kampering kan in ’n navorsingskomitee dien. Hierdie liggaam moet dadelik ’n direkte kanaal kan skep om oor dringende aspekte met die nasionale departement van toerisme en van vervoer te onderhandel oor dringende sake soos stergradering en EB-rybewyse.
Opleidingsprogramme moet binne die nasionale kwalifikasieraamwerk ingestel word sodat kursusse aangebied kan word in woonwa- en kampeerwaontwerp en -vervaardiging én in gehaltebeheer. Kursusse in finansiële bestuur, voorraadbeheer, woonwaparkbestuur en -bemarking kan ook ontwikkel word. Dié soort programme moet amptelike akkreditasie hê en die koste daarvan kan befonds word deur in te skakel by die vaardigheidsheffings wat deur die regering gehef word.
’n Span konsultante kan raad gee aan enige kampverwante onderneming wat spartel om kop bo water te hou. Ons moet eenvoudig skouer aan die wiel sit om die woonwabedryf in Suid-Afrika se neuswiel uit ’n diep gat te stoot. Spanwerk kán dit doen.
Wat kan ons in Suid-Afrika uit die Australiese voorbeeld leer? Ons het nie die finansiële hulpbronne om so ’n liggam te stig nie, maar iewers moet ons begin, en so gou as moontlik ook.